Decyzje biznesowe, które zabiły legendarnych gigantów gier

Świat gier może brzmieć jak coś, co jest skierowane głównie do dzieci. Ale jego miliardowy obrót wyraźnie pokazuje, że nie należy go lekceważyć. A w branży o tak przytłaczających wymaganiach będzie więcej nietrafionych niż hitów. Niezależnie od tego, jak rewolucyjna lub legendarna może być firma w branży; są zobowiązani do podjęcia pewnych żałosnych decyzji, które okażą się dla nich druzgocące. Co ciekawe, przygotowaliśmy dla Was krótką listę czytelników i maniaków gier, którzy chcą wiedzieć więcej.

1. SNES CD/Nintendo PlayStation

Dążenie do przeniesienia biznesu na wyższy poziom z pewnością będzie miało problemy, jeśli boisz się zapuszczać na nowe terytoria. To samo stało się z Moguls Nintendo , które nie dostarczyło graczom nowej generacji konsoli po współpracy z Sony około 1991 roku. Ich projektem była zupełnie nowa samodzielna konsola, która mogła wykorzystywać układ Sony SPC 700 (później zintegrowany z Sony PlayStation) i grać gry SNES oparte na kartridżach. To niestety nigdy się nie spełniło i skłoniło Sony do opracowania własnej konsoli nowej generacji, PlayStation lub PS1. Z drugiej strony Nintendo utknął z nośnikami opartymi na kartridżach i wypuścił N64, który nigdy nie zdołał przebić potężnego PS1.

Zobacz też:  30 gier, które mogą być dostępne w SNES Classic Edition

1. Sega 32x i Sega CD

Wszystko było dobrze i dobrze dla Segi, podczas gdy trwała 16-bitowa era gier. Wraz z wprowadzeniem nowszych technologii i konkurencji ze strony Nintendo, Sega zrobiła coś, czego nie powinna była i nigdy nie odzyskała. Najpierw pojawiła się Sega 32x, która była raczej dodatkiem do Sega Genesis niż osobną konsolą. Niezależnie od charakteru dodatku, 32x nadal wymagał zasilacza, kabla, który podłącza się do Genesis, będąc już podłączonym do gniazda kartridża. To samo było w przypadku Sega CD, który był kolejnym dodatkiem (z osobnymi wymaganiami dotyczącymi zasilania) i wszystkie trzy razem wyglądały jak potworność na podtrzymywanie życia, która nigdy nie przebije niczego wydanego na Genesis.

1. Wirtualny chłopiec

Jedyną rzeczą, która powstrzymała Howarda Starka przed staniem się tak kultowym jak Tony Stark (Ironman), była technologia jego czasów. Tak samo było w przypadku straszliwej próby gier Nintendo w wirtualnej rzeczywistości, nazwanej Virtual Boy w 1995 roku. Według Nintendo konsola (lub urządzenie peryferyjne? Trudno zdecydować!) była pierwszą maszyną do gier wyświetlającą obrazy 3D. Jednak to twierdzenie było na wpół niedopracowane, ponieważ używało tylko efektu paralaksy, aby nabrać twoich oczu na widzenie głębi, a większość graczy mogła patrzeć tylko na rozmyte, czerwone monochromatyczne obrazy, które były dalekie od rzeczywistego 3D, nie mówiąc już o wirtualnej rzeczywistości.

Zobacz też:  Gry, które wróżyły katastrofę dla głównych franczyz

1. PSP GO

Chociaż ta zła decyzja nie była tak niszczycielska, jak reszta na tej liście, z pewnością nauczyła Sony kilku cennych lekcji na temat branży gier. Ich przenośna konsola PSP lub PlayStation była niezwykle popularnym handheldem, który wstrząsnął niekwestionowanymi rządami Nintendo dzięki ich handheldom Gameboy. Ale ponieważ rynek gier na smartfony również nabierał tempa, decyzja Sony o wprowadzeniu PSP GO wydawała się jedynie tanią próbą zarobienia na popularności PSP. Chociaż przenośna konsola nie była zła, nadal nie przyniosła nowej generacji gier i kanibalistycznej sprzedaży oryginalnego PlayStation Portable.

Zobacz też:  Sony planuje wkrótce pozwolić właścicielom komputerów na granie w gry PS4

1. Sega Dreamcast

Można było znaleźć nieskończoną ilość treści w Internecie, dlaczego konsola Sega Dreamcast nowej generacji zawiodła. Pomimo tego, że jest zaawansowaną konsolą, Dreamcast miał sporo problemów, takich jak brak gier innych firm, problemy licencyjne z Electronic Arts, słaba sprzedaż z poprzednich konsol, nienormalnie duży kontroler i ekstremalna konkurencja ze strony Sony wbiły ostatni gwóźdź w Sega trumny, tym samym przypieczętowując ich los.

1. Atari Jaguar i Jaguar CD

Jak na firmę, która dosłownie wymyśliła i spopularyzowała ideę domowej konsoli do gier wideo, powinno to się skończyć zaraz po krachu gier wideo w 1983 roku. Powodem krachu był napływ źle wykonanych, ale drogich tytułów na konsole oraz rosnąca popularność komputerów domowych. To jednak nie dało Atari lekcji, która źle schrzaniła wydanie 32-bitowego Atari Jaguar. Chociaż grafika nie była taka zła, nadal nie mogli pokonać Super Nintendo z niedostatkiem imponujących tytułów do grania. Te w połączeniu z niezgrabnym i niezwykle dużym kontrolerem ze zbyt dużą liczbą przycisków okazały się przynętą dla krytyków, którzy unikali tej konsoli. Przystawka CD również nie była tak wydajna jak PlayStation i tylko sprawiała, że ​​Jaguar wyglądał jak toaleta.

Rozmawialiśmy już o tym, jak nawet najwięksi twórcy gier wideo/franczyzy mają spory udział w rozczarowujących tytułach, więc dlaczego nie konsole. Niektórzy mogą uznać, że para z powyższej listy jest świetna, ale z pewnością nie zbliżają się do swoich największych hitów i zasługują na miejsce tutaj. Jeśli masz inne tego typu przykłady najgorszych niepowodzeń biznesowych, podziel się historią w komentarzach poniżej.