Co to jest nurkowanie w śmietniku?

Nurkowanie w śmietniku to koncepcja przesiewania śmieci. Zazwyczaj niekoniecznie wiąże się to z fizycznym wejściem do śmietnika, ale raczej po prostu sięgnięciem do środka, ale może to oznaczać dosłownie „zanurzenie się” w śmietnik. Koncepcja jest dość ogólna i często dotyczy osób, które z trudem wiążą koniec z końcem, domagając się wyrzuconej, ale wciąż nadającej się do spożycia żywności lub przedmiotów, które można odsprzedać.

Na przykład w krajach pierwszego świata supermarkety często wyrzucają żywność, która osiągnęła datę przydatności do spożycia lub nawet jeśli ma tylko niedoskonałości. To jedzenie jest na ogół nadal doskonale jadalne, a niektórzy ludzie decydują się na wyjęcie go z pojemników. Ponadto często ludzie wyrzucają funkcjonalne przedmioty, których już nie chcą lub nie potrzebują. Nurek ze śmietnika może zidentyfikować te przedmioty i odsprzedać je.

Ale gdzie pojawia się technologia? Cóż, czasami ludzie i firmy wyrzucają elementy techniczne lub dane. Nurek śmietnikowy może być w stanie zrobić z tego niezwykły użytek.

Fani nurkowania w śmietnikach

Podczas gdy nurkowanie w śmietnikach prawdopodobnie miało miejsce, odkąd ludzkość miała śmieci do przeszukiwania, generalnie nie uważano tego za zbyt duży problem, dopóki sprawy nie stały się „dziwaczne”. Jedna z wczesnych form hakowania nie dotyczyła bezpośrednio komputerów. Zamiast tego celem były systemy telefoniczne. Od lat pięćdziesiątych do siedemdziesiątych XX wieku systemy telefoniczne w Stanach Zjednoczonych były automatycznie przełączane za pomocą tonów. Aby wybrać numer, naciskałeś klawisze, każdy z tych klawiszy miał odrębny dźwięk, a system dekodował te dźwięki i przełączał.

Ponieważ tony te były odtwarzane przez ten sam system komunikacji, co normalna mowa, możliwe było powtórzenie tonów i uzyskanie połączenia. Co więcej, tony kontrolowały również stawkę, z jaką naliczane było połączenie, więc opłaty można było obniżyć lub całkowicie uniknąć, odtwarzając niestandardowe tony. Wykorzystywanie tej wiedzy nazywano „phreakingiem”, osobę, która to robiła, nazywano „phreakiem”. Określenie „phreak” to rewelacyjna pisownia słowa „freak”, wykorzystująca dwie pierwsze litery słowa „telefon”. Wiele takich postaci jest bardzo szanowanych w kulturze hakerskiej.

Aby móc właściwie korzystać z systemu, potrzebna była spora wiedza. Niektóre z nich można zebrać razem, po prostu słuchając tonów. Ale wielu dziwaków nauczyło się tego, czego potrzebowali, nurkując w śmietniku. W szczególności przeglądali śmietniki firm telefonicznych i czytali instrukcje obsługi systemu, które zostały po prostu wyrzucone. W ten sposób phreaki często miały jeszcze większą wiedzę na temat zawiłości systemu telefonicznego niż ludzie, którzy go obsługiwali.

Hakerzy nurkujący w śmietnikach

Kiedy phreaki dowiadywały się o systemach telefonicznych, nurkując w śmietnikach, wielu wczesnych hakerów również stosowało te same techniki. Ponownie, atakując śmietniki firm produkujących lub korzystających z systemów komputerowych, zwłaszcza dużych systemów typu mainframe, mogli w końcu zdobyć instrukcje obsługi i inne dokumenty techniczne. Dzięki tym informacjom i silnej ciekawości ci hakerzy często znali system lepiej niż jego architekci. W ten sposób mogą być niezwykle skuteczni w uzyskiwaniu dostępu poprzez wykorzystywanie luk w zabezpieczeniach.

Często wykorzystywane luki w zabezpieczeniach nie były niczym bardzo skomplikowanym. Zamiast tego mogą być tak proste, jak całkowity brak mechanizmu uwierzytelniania, a następnie podłączenie go do Internetu lub sieci z dostępem do Internetu. W wielu przypadkach ci pierwsi hakerzy nie wykorzystywali swojej wiedzy specjalnie złośliwie. Tak, włamywali się, nielegalnie, ale często po prostu grzebali, zostawiali jakąś flagową wiadomość „Byłem tutaj” i wychodzili ponownie, niczego nie psując.

Wycieki z nurkowania w śmietniku

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli czegoś już nie potrzebujesz, po prostu to wyrzucasz. Może być dość łatwo nie wziąć pod uwagę, jakie dane znajdują się na papierze lub dyskach twardych, które są wyrzucane. W niektórych przypadkach nurkowie ze śmietników natknęli się na poufne dane na wyrzuconych dokumentach papierowych. Dostęp do danych można również uzyskać z wyrzuconych dysków twardych, znajdujących się w komputerach lub poza nimi.

To właśnie ryzyko jest powodem, dla którego wiele organizacji i rządów wymaga niszczenia poufnych dokumentów papierowych przed wyrzuceniem ich do kosza. Dlatego też istnieją zasady dotyczące wymazywania, a nawet niszczenia dysków twardych.

Prawna strona rzeczy i inne ryzyka

Technicznie rzecz biorąc, w większości przypadków nurkowanie w śmietniku jest nielegalne. Zawartość kosza należy do właściciela kosza i zabieranie jej jest kradzieżą. Generalnie jednak jest to niezwykle rzadko egzekwowane. Z etycznego punktu widzenia jest sens pozwolić na to. Jeśli ktoś coś wyrzuca, najwyraźniej nie ma już z tego żadnego pożytku. Jeśli ktoś inny zobaczy to i zdecyduje, że może to wykorzystać, generalnie nie szkodzi to poprzedniemu właścicielowi. Problem pojawia się, gdy to, co zostało wyrzucone, może zostać wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem. Jednak realistycznie rzecz biorąc, mogłoby to i prawdopodobnie powinno być objęte innymi przepisami, a nie kradzieżą.

Nurkowanie w śmietniku również nie jest zalecane. Nie masz pojęcia, co jest w śmietniku. Mogą to być toksyczne chemikalia, odpady stanowiące zagrożenie biologiczne lub ostry metal lub szkło. Śmietniki mogą być również opróżniane bez wcześniejszego aktywnego sprawdzania ich zawartości, co może zagrażać życiu osoby znajdującej się w środku.

Wniosek

Nurkowanie w śmietniku to czynność grzebania w śmieciach. Nie musi to oznaczać bezpośredniego nurkowania w śmietniku. Ogólnie rzecz biorąc, szukanie żywności lub przedmiotów, które można odsprzedać. Jednak historycznie hakerzy i phreaks używali jej jako metody uzyskiwania dostępu do instrukcji i dokumentacji produktów. Dało im to znaczną wiedzę o systemie i ułatwiło manipulowanie nim. Szpiedzy, prywatni detektywi i policja mogą również nurkować w śmietniku w ramach dochodzenia. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli pozbywasz się poufnych informacji fizycznych lub cyfrowych, przed ich usunięciem należy je w jakiś sposób zniszczyć. Zmniejsza to potencjalne zagrożenie nurkowaniem w śmietniku.