Co to jest pamięć Core Rope?

Pamięć Core Rope, znana również jako pamięć ROM transformatora z drutu tkanego, była formą pamięci tylko do odczytu lub pamięci ROM. Nie był używany głównie w środowiskach komercyjnych, między innymi ze względu na wysokie koszty produkcji. Był jednak niewiarygodnie niezawodny, nawet w trudnych warunkach. Doprowadziło to do jego wykorzystania w kilku projektach NASA, w tym najsłynniejszych lądownikach i orbiterach Apollo. W AGC lub Apollo Guidance Computer zastosowano zarówno pamięć rdzenia linowego, jak i pamięć rdzenia magnetycznego. Nie należy mylić rdzenia pamięci z rdzeniem magnetycznym, formą pamięci RAM.

Jak to działa?

Pamięć Core Rope ma podobną strukturę do pamięci rdzeniowej, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Oba używają serii drutów i metalowych rdzeni. Koncepcja okablowania jest jednak niewiarygodnie inna. W pamięci rdzeniowej każdy rdzeń przechowuje jeden bit danych w swoim polu magnetycznym. Pamięć RAM jest budowana poprzez szereg tych rdzeni i przechodzących przez nie przewodów, aby je naładować i wyczuć ich ładunek. W rdzeniowej pamięci linowej dane nie są kodowane w polu magnetycznym rdzenia. Zamiast tego jest kodowany przez to, czy przewód czujnikowy przebiega przez rdzeń lub wokół niego.

Inną istotną różnicą w pamięci rdzenia liny jest to, że przez każdy rdzeń może przebiegać wiele drutów czujnikowych. Pozwala to na przechowywanie różnych bitów na rdzeń, znacznie zwiększając gęstość pamięci. Komputer naprowadzający Apollo używał 16-bitowych słów i przechowywał 12 słów w każdym rdzeniu, co oznaczało, że każdy rdzeń przechowywał 192 bity danych.

Jak to było zrobione?

Pamięć rdzeniowa jest trudna do wykonania. Ponieważ dane są kodowane przez przewód przechodzący przez rdzeń lub wokół niego, muszą być utkane. W latach 60. proces ten wykonywano ręcznie. Większość pracowników tkających główną pamięć liny dla komputera naprowadzającego Apollo stanowiły kobiety. Byli zatrudniani głównie z miejscowego przemysłu tekstylnego do umiejętności szycia, choć niektórzy pochodzili także od zegarmistrza.

Jednym z istotnych problemów było to, że oprogramowanie zainstalowane w rdzeniu pamięci liny było fizyczną częścią jej bardzo złożonej struktury. Nie można po prostu zainstalować aktualizacji oprogramowania, jeśli znalazłeś błąd. Raz ukończonej liny nie można było w ogóle zmienić. Oznaczało to, że oprogramowanie musiało być zaprojektowane tak, aby nie zawierało błędów ani błędów, ponieważ nie można ich było naprawić w dalszej kolejności. Wczesne modele komputera naprowadzającego Apollo były gwintowane całkowicie ręcznie, ale proces ten okazał się podatny na błędy. Proces został zaktualizowany, aby obejmował maszynę, która wybierała miejsce nawleczenia drutu, ale pozostawiła ten proces osobie.

Ta niemożność dostarczania aktualizacji oprogramowania była wystarczająco trudna dla większości programów. Jednak był to już niezbędny czynnik w przypadku statków kosmicznych, zwłaszcza statków załogowych, ponieważ każdy błąd mógł spowodować utratę drogiego statku kosmicznego i potencjalnie życie ludzkie. Większym problemem był jednak koszt produkcji. Było to po prostu zbyt kosztowne w wykonaniu, nawet jeśli zapewniało doskonałą gęstość przechowywania w tamtym czasie. Jako taka, choć skuteczna w przypadkach użycia, technologia nigdy nie odniosła sukcesu komercyjnego, chociaż miała pewne ograniczone zastosowanie.

Wniosek

Core Rope Memory jest formą pamięci tylko do odczytu lub ROM. Nie należy go mylić z podobnie nazwaną pamięcią rdzeniową w postaci pamięci o dostępie swobodnym lub pamięci RAM. Pamięć liny rdzeniowej działała poprzez przeplatanie wielu drutów zmysłowych przez kilka rdzeni lub wokół nich.

Kodowanie bitu zostało określone przez drut przechodzący przez określony rdzeń lub wokół niego. Musiał być tkany ręcznie, przez co produkcja była czasochłonna, kosztowna i podatna na błędy. Czynnik ten ograniczał szersze zainteresowanie tą technologią. Jednak niezawodność testowanych modułów, nawet w niesprzyjających warunkach, sprawiła, że ​​nadają się one do stosowania w pojazdach kosmicznych, przede wszystkim w komputerze naprowadzającym Apollo.