10 Przykłady Web 3.0: Czy to przyszłość Internetu?

WEB 3.0 (lub bardziej powszechnie znany jako „Web3”) to stosunkowo luźny zestaw pomysłów na to, jak powinna wyglądać i działać sieć przyszłości. Znajdujemy się obecnie gdzieś pomiędzy światem Web 2.0 a Web 3.0, a dokładny kształt przyszłej sieci nie jest w żaden sposób ustalony. Zbadamy, czym jest Web3 i przyjrzymy się konkretnym przykładom technologii, które pasują do formy Web3.

Internet i sieć są różne

Ważnym faktem, o którym musisz wiedzieć, zanim zaczniemy jakąkolwiek dyskusję w sieci, jest to, że różni się ona od internetu. Internet to fizyczny sprzęt sieciowy i komputery, które zapewniają łączność ze światem, wraz z protokołem internetowym opisującym, w jaki sposób wszystkie te urządzenia komunikują się ze sobą. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o architekturze Internetu, sprawdź Kto jest właścicielem Internetu? Wyjaśnienie architektury sieci .

Sieć to jeden rodzaj usługi (lub grupy usług), która działa w Internecie. Jest to najczęstsza część Internetu dostępna dla użytkowników, ale inne usługi (takie jak FTP lub BitTorrent ) nie są częścią sieci. Po prostu dzielą tę samą przepustowość.

Ewolucja sieci Web: wyjaśnienie Web 1.0 i Web 2.0

World Wide Web pojawił się po raz pierwszy w połowie lat 90. To jest to, co jest obecnie uważane za Web 1.0. Wczesne strony internetowe były hostowane w wielu miejscach. Niektóre znajdowały się na dużych serwerach w dziale IT firmy, a inne były hostowane na komputerach domowych. Treści internetowe nie były jeszcze scentralizowane w gigantycznych centrach danych, jakie znamy dzisiaj.

Treści Web 1.0 były głównie statycznymi stronami internetowymi „tylko do odczytu”, które nie były interaktywne. Innymi słowy, odwiedziłbyś stronę internetową, aby uzyskać informacje, ale nie oddałbyś jej żadnych danych. To definiująca różnica między Web 1.0 a Web 2.0. 

Wraz z Web 2.0 informacje zaczęły płynąć w obu kierunkach. To była era platform społecznościowych i treści tworzonych przez użytkowników. W tej sieci społecznościowej użytkownicy końcowi umieszczają swoje zdjęcia, dane osobowe i nie tylko w sieciach społecznościowych, takich jak Facebook i LinkedIn, gdzie każdy może je zobaczyć. 

Usługi hostingowe zaczęły się centralizować w centrach danych należących do niewielkiej garstki potężnych firm technologicznych. Przeglądarki internetowe stały się tak zaawansowane, że mogły zasadniczo uruchamiać aplikacje internetowe z wyrafinowaną grafiką 3D.

Dane użytkowników są najcenniejszym towarem dla tych organizacji, które wykorzystują je do rozwijania handlu elektronicznego lub sprzedaży graczom zewnętrznym. Wyszukiwarkowy gigant Google jest chyba najbardziej znanym przykładem. Mimo to firmy takie jak Microsoft i Amazon inwestują w dostarczanie scentralizowanych usług internetowych, które wysysają dane osobowe i przekształcają je w dochodowe spostrzeżenia.

Wartości Web3

W swej istocie idea Web3 to sieć, która nie jest kontrolowana przez niewielką liczbę władz centralnych. Niezależnie od tego, czy są to rządy, czy korporacje, Web3 (teoretycznie) przekazuje dane użytkowników i treści internetowe w ich ręce. Pozwala również na stworzenie sieci, w której użytkownicy mogą czerpać bezpośrednie korzyści ze swoich danych i wszystkich tych pieniędzy, które każdego dnia poruszają się po sieci.

Termin „Web3” został ukuty w 2014 roku przez Gavina Wooda, współzałożyciela blockchaina Ethereum , o którym będziemy mówić nieco później.

Web3 ma być zgodny z określonymi wartościami. Po pierwsze, jest zdecentralizowany i nie ma centralnego organu, który jest właścicielem wszystkich danych i czerpie z nich zyski. Aplikacje Web3 są open source. Oznacza to, że każdy może przejrzyście przyjrzeć się algorytmom i funkcjom oprogramowania w aplikacji bez możliwości wkradnięcia się tylnymi drzwiami.

Podsumowując, Web3 jest zdemokratyzowaną siecią internetową opartą na aplikacji typu open source, która daje użytkownikom pełną kontrolę nad swoimi danymi i umożliwia udział w zyskach generowanych przez ich zawartość.

Tim Berners-Lee i stary Web 3.0

Istnieje pewne zamieszanie, ponieważ zupełnie inna koncepcja o nazwie Web 3.0 została wymyślona przez „ojca sieci” Tima Bernersa-Lee. Konsorcjum World Wide Web (W3C) określiło Web 3.0 („sieć semantyczna”) jako rozszerzenie standardu technologii sieciowej.

Sieć semantyczna może być trudniejsza do zrozumienia niż Web3. Nadal jednak sprowadza się to do formalnych standardów metadanych, które pozwalają na wszelkiego rodzaju operacje maszyna-maszyna, co z kolei pozwoliłoby na semantyczne zrozumienie treści internetowych.

Time Berners-Lee, fot. Uldis Bojārs, CC BY-SA 2.0 za pośrednictwem Wikimedia Commons

W praktyce ten Web 3.0 nie stał się rzeczywistością, chociaż nowoczesna technologia internetowa może już robić pewne rzeczy, które opisuje idea Web 3.0. Nie będziemy tutaj mówić więcej o sieci semantycznej, ale pamiętaj, że niektóre rzeczy, które możesz przeczytać pod etykietą Web 3.0, dotyczą czegoś zupełnie innego niż Web3, podczas gdy „Web3” odnosi się tylko do tego, o czym tutaj dyskutujemy.

Teraz, gdy wyjaśniliśmy różnicę między Web 3.0 a Web3, przyjrzyjmy się niektórym technologiom internetowym, które kwalifikują się jako Web3.

1. Technologia Blockchain

Technologia Blockchain jest prawdopodobnie jedyną technologią, która najbardziej zainspirowała ideę Web3, a więc jest to najbardziej rzucający się w oczy przykład. Wiele innych technologii Web3 opiera się na łańcuchu bloków, więc ma on fundamentalne znaczenie dla Web3.

Aby uzyskać szczegółowe wyjaśnienie technologii blockchain, sprawdź HDG Wyjaśnia: Czym jest baza danych łańcucha bloków? Ale jeśli nie masz czasu, oto sedno sprawy.

Blockchain to księga lub rejestr transakcji. Blockchain istnieje w całości na wielu komputerach rozmieszczonych w Internecie. Za każdym razem, gdy do łańcucha dodawany jest nowy „blok” transakcji, wszystkie kopie baz danych muszą się zgadzać i być poprawiane. Wszystkie transakcje są jawne i trwałe. 

Każda próba ingerencji w zapisy psuje łańcuch, a ponieważ zweryfikowane kopie bazy danych są rozproszone po całej sieci, żaden organ centralny nie może tego kontrolować. Technologia Blockchain może być używana w dowolnej aplikacji do rejestrowania transakcji, ale większość ludzi kojarzy ją z kryptowalutą, którą zajmiemy się dalej.

2. Kryptowaluty

Kryptowaluta (znana również jako „krypto”) to zdecentralizowana cyfrowa gotówka, która nie jest kontrolowana przez żaden rząd ani organ centralny, taki jak bank. Kryptowaluty wykorzystują technologię blockchain do rejestrowania, ile jest waluty i kto ją posiada.

Podaż kryptowaluty jest zwiększana poprzez „wydobywanie”, które zapewnia moc obliczeniową do obsługi łańcucha bloków w zamian za nową walutę. Przynajmniej tak to działa z „klasycznymi” kryptowalutami, takimi jak Bitcoin. Na przykład w przypadku blockchaina Ethereum użytkownicy końcowi płacą „opłatę gazową”, którą otrzymują górnicy Ethereum przetwarzający transakcje.

3. Początkowe oferty monet (ICO)

Początkowe oferty monet są związane z kryptowalutami, ponieważ oferowane „monety” są kryptowalutami. Kiedy wymyślasz nowy typ kryptowaluty (prawdopodobnie z ekscytującą innowacją), potrzebujesz początkowych pieniędzy, aby zacząć działać.

Ludzie, którzy wkładają pieniądze w ICO, kupują twoje kryptowaluty, gdy nie są one nic warte, mając nadzieję, że podobnie jak Bitcoin i Ethereum, wartość krypto eksploduje i uczyni z nich fortunę z dnia na dzień.

ICO są czasami sprzedawane bardziej jak udziały w firmie, chociaż nie dają kupującym żadnej własności. Wartość monet jest następnie powiązana z tym, jak wartościowa jest firma lub jej produkty. Właśnie dlatego ICO są tak popularne wśród startupów poszukujących alternatywnego finansowania, które nie obejmuje banku, aniołów biznesu ani kapitału podwyższonego ryzyka. 

Było dużo szumu wokół ICO, ale nękały je również oszustwa , a wielu ludzi straciło pieniądze. Dzieje się tak dlatego, że ICO nie są jeszcze regulowane w taki sposób, jak IPO (Initial Public Offer) i każdy może rozpocząć ICO.

4. Tokeny niezamienne (NFT)

Prawdopodobnie już o tym słyszałeś, ale NFT to kolejny kamień węgielny Web3. NFT są zasadniczo formą krypto, ale każdy NFT jest unikalny i nie można go wymienić na inny. To właśnie oznacza niezamienna część nazwy. NFT są powiązane z zasobami cyfrowymi lub fizycznymi w taki sam sposób, w jaki papierowy tytuł własności domu reprezentuje własność. 

Dużym haczykiem jest to, że żaden organ prawny niekoniecznie uznaje NFT, więc ostatecznie wszystko, co kupujesz w tym momencie, to kontrola nad ciągiem liter i cyfr. Jednak wraz z rozwojem technologii NFT i być może korzystaniem z przepisów może się to zmienić.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o NFT, zapoznaj się z 5 aplikacjami do tworzenia NFT na swoim iPhonie i jak je sprzedawać .

5. Zdecentralizowane aplikacje (dApps)

Gdy korzystasz z usługi w chmurze, takiej jak Dokumenty Google, używasz scentralizowanej aplikacji. Google ma dostęp do wszystkich informacji w Twoich dokumentach, może je wszystkie czytać i kontrolować. Kompromis polega na tym, że możemy przechowywać nasze informacje w chmurze, łatwo współpracować z innymi i cieszyć się długą listą innych udogodnień aplikacji w chmurze.

Ale co by było, gdybyś mógł korzystać z zalet tych usług w chmurze bez konieczności zgłaszania się do organu centralnego? W tym miejscu pojawiają się zdecentralizowane aplikacje lub „dApps”. Większość dApps korzysta z łańcucha bloków Ethereum do wykonywania obliczeń online, więc obliczenia są opłacane za pomocą opłat za „gaz” Ethereum. 

Jednak dApps są zgodne z wymaganiami Web3, aby być publicznymi, otwartymi źródłami i zabezpieczonymi za pomocą kryptografii. Tak więc użytkownicy dApp kontrolują swoje dane i to, kto może je zobaczyć, jednocześnie korzystając z mocy obliczeniowej opartej na chmurze, aby uruchomić dowolną funkcję, do której przeznaczona jest dana dApp. Jeśli chcesz zobaczyć, jakie dApps są dostępne, sprawdź nasze State of the dApps , które rejestrują najważniejsze z nich.

Blockchain Ethereum został zaprojektowany do obsługi technologii Web3 od podstaw, a nawet ma dedykowaną bibliotekę JavaScript o nazwie Web3.js , aby pomóc programistom szybko rozpocząć pracę nad projektami Web3.

6. Inteligentne kontrakty

Jeśli dzisiaj kupujesz samochód i bierzesz na to pożyczkę z banku, wiąże się to z dużą ilością papierkowej roboty. Bank zawiera z Tobą umowę określającą prawa i obowiązki obu stron. Zgodnie z umową, jeśli zalegasz z płatnością, bank musi wyegzekwować określone działania (takie jak przejęcie samochodu) zgodnie z umową.

Inteligentne kontrakty mogą wykonywać dokładnie to samo zadanie, ale nie wymagają centralnego organu do egzekwowania lub monitorowania czegokolwiek. Wszystko dzieje się automatycznie, zgodnie z zasadami i logiką kontraktu.

Inteligentne kontrakty pozwalają świadczyć usługi finansowe, czy sporządzać umowy prawne między stronami, w znacznie bardziej przystępny sposób niż tradycyjne kontakty. Są również znacznie bardziej sprawiedliwe i nie można nimi manipulować po aktywacji.

Oczywiście, jak każda umowa, inteligentna umowa jest tylko tak dobra, jak zawarte w niej warunki i logika, ale zakładając, że umowa jest uczciwa, wówczas inteligentna umowa będzie egzekwowana z zachowaniem bezstronności.

7. Obliczenia rozproszone (przetwarzanie brzegowe)

Przetwarzanie brzegowe polega na dostarczaniu danych i usług online jak najbliżej miejsca, w którym są wymagane lub generowane. Przetwarzanie brzegowe jest niemal przeciwieństwem przetwarzania „Big Data” w ogromnych scentralizowanych centrach komputerowych, podczas gdy przetwarzanie brzegowe odbywa się na dosłownych obrzeżach sieci.

Na przykład dane mogą być przetwarzane na lokalnym komputerze przed wysłaniem do centralnej lokalizacji w celu agregacji. Oznacza to, że możesz połączyć moc obliczeniową urządzeń znajdujących się na obrzeżach sieci w jeden gigantyczny zdecentralizowany superkomputer. Przy miliardach urządzeń IoT ( Internet of Things ) gromadzących informacje w inteligentnych domach, fabrykach i sklepach detalicznych posiadanie wystarczającej mocy obliczeniowej do przetwarzania tych danych jest prawdziwym wyzwaniem. Przetwarzanie brzegowe oferuje sposób na sprostanie tym wymaganiom, oszczędność przepustowości i szybkie dostarczanie żądań danych.

8. Zdecentralizowane organizacje autonomiczne (DAO)

Organizacja, podobnie jak firma lub organizacja charytatywna, ma scentralizowaną strukturę. Kierownictwo i kierownictwo na każdym szczeblu zarządzają i kontrolują koordynację wszystkich różnych osób, które przyczyniają się do pracy, która musi zostać wykonana.

DAO spłaszcza całą tę strukturę. Nie ma dyrektora generalnego, dyrektora finansowego ani nic takiego. Każdy członek organizacji ma głos i decyduje kiedy i na co wydawane są pieniądze ze skarbca.

Zasady organizacji są zakodowane przy użyciu innowacyjnej technologii kontraktowej w łańcuchu bloków bez uprawnień (inaczej bez zaufania). Nie ma potrzeby stosowania skomplikowanych i kosztownych działów administracyjnych, które rozwinęły tradycyjne organizacje, aby wszystko działało. DAO praktycznie uniemożliwiają również popełnianie oszustw, ponieważ każda transakcja i jej historia jest otwarta do publicznej kontroli,

9. Uczenie maszynowe i sztuczna inteligencja

W ciągu ostatnich kilku lat byliśmy świadkami szybkiego rozwoju technologii uczenia maszynowego i innych ważnych obszarów sztucznej inteligencji. Nasze smartfony są wyposażone w te technologie, tak działają aplikacje takie jak Siri firmy Apple . Dzięki przetwarzaniu języka naturalnego (NLP) możesz rozmawiać z inteligentnym agentem, który może przeanalizować to, o co prosisz.

Uczenie maszynowe jest również wykorzystywane do przetwarzania ogromnych ilości danych w czasie rzeczywistym w celu przewidywania naszych potrzeb i zachowań. Dzięki Internetowi rzeczy (IoT) wszędzie mamy inteligentne urządzenia podłączone do sieci. Stwarza to wiele możliwości gromadzenia danych i tworzenia z nich czegoś wartościowego.

Przyjrzyjmy się usługom takim jak Wolfram Alpha , który wykorzystuje sztuczną inteligencję do generowania wiedzy z danych. Mamy przedsmak tego, jak mogłaby wyglądać zdemokratyzowana sieć z publicznymi danymi dostępnymi dla wszystkich.

10. Metawszechświat

Metaverse to kolejna źle zdefiniowana koncepcja, która wygląda na to, że będzie się pokrywać i łączyć z koncepcjami Web3, jeśli kiedykolwiek dojdzie do skutku.

Metaverse to wizja tego, jak będzie wyglądał nasz przyszły interfejs do sieci. Tworzenie trwałego i zintegrowanego doświadczenia użytkownika zależy w dużej mierze od rzeczywistości wirtualnej (VR) i rzeczywistości rozszerzonej (AR). 

W Metaverse posiadane przez Ciebie przedmioty cyfrowe mieszają się ze światem przyrody, a Ty wchodzisz w interakcję z siecią w znacznie bardziej ucieleśniony sposób. To trochę jak wirtualny świat Ready Player One, ale mam nadzieję, że trochę mniej dystopijny.

Web3 ma poważne wyzwania

Przewidywana trzecia generacja sieci brzmi ekscytująco na papierze, ale praktyczne wyzwania stoją na drodze do urzeczywistnienia się, przynajmniej w czystej, idealistycznej formie. Web3 reprezentuje poziom łączności, jakiego nigdy wcześniej nie widziano w Internecie. Tak złożona, jak nowoczesna sieć, to nic w porównaniu z samą liczbą węzłów zaangażowanych w scenariusz Web3 skupiający się na zdecentralizowanej sieci.

Jednak największym problemem związanym z Web3 nie jest kwestia technologii, ale polityka. Istnieją poważne pytania dotyczące prywatności. Jakie nowe metody oszustw i manipulacji umożliwia, mimo że jest otwarty na publiczną kontrolę? Czy możemy całkowicie odejść od niektórych władz centralnych? Koncepcja Web3 jest tak radykalna, że ​​minie trochę czasu, zanim poznamy odpowiedzi na te pytania, aw niektórych przypadkach ryzyko porzucenia wypróbowanych i przetestowanych systemów może być zbyt wysokie, aby eksperymentować.