Jaka jest różnica między żądaniami wysyłania i pobierania?

GET i POST to dwie najczęściej używane metody żądań HTTP. Zazwyczaj żądania GET są używane do żądania stron internetowych, podczas gdy POST służy do wysyłania danych do serwera internetowego, na przykład za pośrednictwem formularza internetowego.

Wskazówka: Chociaż są one nazywane metodami HTTP, zarówno GET, jak i POST są również używane w HTTPS.

Jednym z ważnych rozróżnień jest to, że wszelkie parametry zawarte w żądaniach GET są zawarte w samym adresie URL, podczas gdy parametry w żądaniach POST są częścią treści żądania.

Na przykład adres URL żądania GET może wyglądać jak „GET.php?parametr=wartość”, podczas gdy adres URL żądania POST wygląda jak „POST.php”, a następnie ma ustawiony „parametr=wartość” w treści żądania.

Jedną z kluczowych konsekwencji tego jest to, że gdy serwery WWW żądają dziennika, żądany adres URL jest zawsze rejestrowany. Tak więc w przypadku żądań GET parametry są również rejestrowane, w przypadku żądań POST, chociaż wartości nie są rejestrowane, ponieważ treść żądania nie jest rejestrowana. Jest to szczególnie ważne w przypadku formularzy zawierających poufne dane, takie jak hasła lub PII (informacje umożliwiające identyfikację), ponieważ użycie POST oznacza, że ​​te informacje nie są rejestrowane na serwerach internetowych.

Inne różnice między GET i POST obejmują fakt, że żądania GET mogą być buforowane przez przeglądarkę lub pamięci podręczne stron trzecich, żądania GET są uwzględniane w historii przeglądarki i można je dodawać do zakładek. W porównaniu żądania POST nigdy nie są buforowane, nie są zapisywane w historii przeglądarki i nie można ich dodawać do zakładek.

Możliwe jest skonfigurowanie formularzy tak, aby używały żądania GET do wysyłania danych do serwera WWW, ale jest to zły pomysł, ponieważ wszystkie te czynniki wchodzą w grę. Jest to szczególnie ważne w przypadku poufnych formularzy, takich jak formularze logowania, ponieważ gdyby to żądanie zostało zarejestrowane, ujawniłoby hasło użytkownika, a jeśli odpowiedź zostałaby zapisana w pamięci podręcznej przez stronę trzecią, mogłaby umożliwić innym użytkownikom zalogowanie się na konto użytkownika.