3D-printen: problemen oplossen met niet-spruitstukgeometrie

Niet-spruitstukgeometrie zijn vormen en objecten die niet fysiek kunnen bestaan, maar die wel met een computer kunnen worden weergegeven. Het meest voorkomende voorbeeld van een niet-verdeelstukgeometrie is een 2D-wand zonder dikte. Een computer kan dit probleemloos weergeven als onderdeel van een 3D-model. Als je een 3D-model probeert af te drukken met een 2D-oppervlak, loop je tegen een hele reeks problemen aan. Dit komt omdat zo'n oppervlak in de echte wereld onmogelijk is.

Niet-spruitstukgeometrie zal een bekend probleem zijn voor veel liefhebbers van 3D-printen. Het kan structurele problemen, verkeerd uitgelijnde randen en andere onverwachte resultaten veroorzaken. Deze zijn allemaal het gevolg van het feit dat de slicing-software probeert onmogelijke geometrie weer te geven en faalt. In sommige gevallen probeert de software het misschien helemaal niet eens.

Veelvoorkomende typen niet-spruitstukgeometrie

Niet-verbonden hoeken en randen: als u twee randen hebt die elkaar raken van verschillende delen van hetzelfde model of van twee verschillende modellen, moeten ze goed samenvloeien. Als deze randen gewoon op elkaar worden gelegd, kan de snijsoftware ze naast elkaar afdrukken, maar losgekoppeld. Evenzo, als je twee hoeken van 90 graden hebt die samenkomen om een ​​"+"-vorm te maken, kunnen deze niet-verdeelde hoekpunten veroorzaken als de buitenranden van de hoeken elkaar net raken maar niet goed samenvloeien. Beide problemen kunnen gemakkelijk leiden tot structurele problemen voor de print.

Interne vlakken: alle wanden van een afdruk moeten solide zijn met de ruimte binnen die massieve wand leeg in plaats van verdere geometrie te bevatten.

2D-geometrie: 2D-oppervlakken zijn gewoon niet mogelijk in de echte wereld en zijn voor u onmogelijk om te printen.

Gaten: Een gat in een 3D-model kan problemen veroorzaken, omdat het kan resulteren in onmogelijke muren. Stel je bijvoorbeeld een massieve cilinder voor, deze kun je printen omdat deze een 3D-structuur heeft. Als u dezelfde cilinder neemt en een gat boort van het ene uiteinde naar het andere, terwijl u ervoor zorgt dat de resulterende buis stevige zijkanten heeft, is dit opnieuw bedrukbaar. Als je echter maar aan één uiteinde een gat snijdt, kun je eindigen met een beker waarvan alle oppervlakken tweedimensionaal zijn.

Adressering van niet-spruitstukgeometrie

Om niet-verdeelstukgeometrie in uw modellen aan te pakken, is het belangrijk ervoor te zorgen dat randen en hoeken die elkaar zouden moeten raken, correct worden samengevoegd. Als dit niet het geval is, kan het zijn dat ze naast elkaar worden afgedrukt. Het is ook belangrijk om ervoor te zorgen dat al uw muren een dikte hebben, vooral als u een vorm uitholt.

Tip: Bij 3D-printen kun je het beste ervoor zorgen dat je wanddiktes zijn ingesteld op een veelvoud van de diameter van je printnozzle. Dit komt omdat dit de enige diktes filament zijn die je daadwerkelijk kunt extruderen.

Veel slicers bieden tools om niet-spruitstukgeometrie aan te pakken of in sommige gevallen zelfs te benadrukken. Deze kunnen een grote hulp zijn bij het vinden en oplossen van dit probleem in uw modellen. De specificaties verschillen per softwaresuite, dus u zult de instructies voor deze functionaliteit voor uw favoriete software moeten vinden.

U zou nu bekend moeten zijn met wat niet-spruitstukgeometrie is en hoe u dit in uw modellen kunt vermijden. Heeft u nog andere tips om te delen over het opsporen of vermijden van niet-spruitstukgeometrie? Laat het ons hieronder weten.