Wat is een logische chip?

Een computer wordt aangedreven door vele microchips, die allemaal synchroon werken. Deze microchips kunnen vrijwel alles aan wat de computer doet. Maar niet alle microchips doen hetzelfde. Elk is gewijd aan een bepaalde taak, hoewel die taak in sommige gevallen vrij breed is. Afhankelijk van de taak kan een computer één microchip hebben die een taak uitvoert of een uitgebreide reeks daarvan.

Er zijn twee hoofdklassen microchips: geheugen en logica. Een geheugenchip is ontworpen om gegevens op te slaan. Een logische chip is ontworpen om op gegevens te werken. Sommige microchips zullen een deel van elk doen, hoewel ze meestal neigen naar de een boven de ander.

Een DRAM-chip is een voorbeeld van een geheugenchip. Het is ontworpen om gegevens op te slaan zodat deze snel toegankelijk zijn en wordt gebruikt als systeem-RAM. Een 3D VNAND-chip is ook een geheugenchip. Ze worden gebruikt in SSD's en bieden langdurige opslag op hoge snelheid. Een CPU is een goed voorbeeld van een logische chip. Het verwerkt een enorme hoeveelheid gegevens en voert logische bewerkingen uit om te bepalen wat er moet gebeuren en om de rest van de computer te instrueren. Een GPU is een ander voorbeeld van een logische chip. Het verwerkt grafische gegevens volgens zijn logische regels en voert vervolgens gegevens uit, meestal naar een scherm.

Geen harde en snelle definities

Zoals eerder vermeld, hoeft een logische chip niet per se alleen logica uit te voeren; het kan ook gegevens opslaan. CPU's zijn hier wederom een ​​goed voorbeeld van. Een CPU heeft een kleine hoeveelheid intern geheugen. Dit neemt de vorm aan van cachegeheugen en de processor registreert. Gecombineerd slaan ze slechts een paar megabytes aan gegevens op, maar ze kunnen een verrassend groot percentage van het matrijsgebied in beslag nemen.

Zijn primaire functie is de sleutelfactor bij het bepalen of een chip een logische chip of een geheugenchip is. Dit hangt niet af van het percentage van het matrijsoppervlak dat voor welk doel wordt gebruikt of hoeveel kracht een doel nodig heeft. Het is maar waar de chip voor wordt gebruikt. Het geheugen in een CPU is bedoeld om de logica zo snel mogelijk te verwerken.

Het omgekeerde geldt bijvoorbeeld voor een geheugenchip, waar de geheugencontroller in de geheugenchip is geïntegreerd. Hoewel moderne ontwerpen dit niet doen, zou het mogelijk zijn. In dat geval is de rekenkracht van de controller er om de geheugenchip te optimaliseren. Het zou nog steeds een geheugenchip zijn.

Complexiteit

Er zijn geen specifieke regels voor hoeveel logica een logische chip moet doen om een ​​logische chip te zijn. Een moderne CPU heeft bijvoorbeeld miljarden transistors. Dit maakt deel uit van wat hen uitstekend maakt in de verwerking die ze doen. Het zou echter mogelijk zijn om een ​​enkele logische poort op een microchip te hebben. Ook al is deze theoretische chip in wezen slechts een XOR-poort, het is nog steeds een microchip die logica uitvoert en dus een logische chip.

In de begintijd van computers hadden CPU's de neiging om met extra coprocessors te komen. Een daarvan kan een drijvende-kommaprocessor zijn. Dit was een logische chip die was ontworpen om drijvende-kommaberekeningen uit te voeren. Die drijvende-komma-coprocessors konden dat echter alleen. Toch waren het microchips die logische processen uitvoerden, net als logische chips.

Conclusie

Een logische chip is een microchip die in de eerste plaats is ontworpen om logische bewerkingen op gegevens uit te voeren. Het kan al dan niet enige opslagruimte aan boord hebben, maar dit maakt het nog geen geheugenchip. Evenzo zijn geheugenchips met een kleine verwerkingskracht aan boord geen logische chips. Logica kan zeer complex of ongelooflijk eenvoudig zijn, aangezien de terminologie geen complexiteit impliceert.