Wat is een stopcontact?

Er zijn twee belangrijke toepassingen voor de term socket in computers. De ene is een standaardterm die is overgenomen uit de elektronica en verwijst naar een fysieke houder waarin een soort microchip kan worden geplaatst en vastgezet. De andere is specifiek voor computers en verwijst naar een softwarestructuur die dient als een eindpunt voor het verzenden en ontvangen van gegevens via het netwerk. Hun betekenissen zijn duidelijk genoeg dat het relatief eenvoudig zou moeten zijn om te bepalen welke wordt bedoeld vanuit de context waarin het wordt gebruikt.

Fysieke stopcontacten

In een computer zijn veel componenten fysiek gesoldeerd op een paar printplaten, zoals het moederbord. In sommige gevallen kunnen relevante componenten echter verschillen tussen individuele computers. Sommige computers hebben bijvoorbeeld meer RAM dan andere; als dit niet op het moederbord is gesoldeerd, is het gemakkelijker om later te configureren en zelfs te upgraden. RAM heeft, net als de meeste andere componenten zoals deze, zijn eigen set slots om verbinding mee te maken, fysieke connectoren die speciaal zijn ontworpen om alleen compatibel te zijn met RAM.

De CPU is echter een beetje anders. In plaats van zo te worden gemonteerd dat de printplaat loodrecht op het moederbord staat, is deze parallel. Dit betekent dat een standaard slot niet werkt. In plaats daarvan moet het in een stopcontact passen. Het socketontwerp is intrinsiek gerelateerd aan het ontwerp van de CPU. De fysieke afmetingen van de socket moeten overeenkomen met de CPU. De CPU maakt elektrische verbindingen met het moederbord via verschillende connectorpennen aan de onderkant; de CPU-socket moet hetzelfde aantal connectoren op de juiste plaatsen hebben.

Opmerking: technisch gezien bevat de CPU-socket ook een vorm van retentiemechanisme en bevestigingspunten voor een koeler. Hoewel dit gestandaardiseerd is voor socketgeneraties, zou het in theorie willekeurig kunnen worden gewijzigd. Veel kleinere sockets voor standaard microchips hebben geïntegreerde retentiemechanismen.

In de begintijd van computers, voordat RAM op kleinere printplaten, DIMM's genaamd, werd gemonteerd, werden ook individuele RAM-chips in sockets op het moederbord geplaatst. Je zou ook vrouwelijke elektrische connectoren kunnen overwegen, zoals een USB-poort of een stopcontact. In computers worden vrouwelijke elektrische connectoren over het algemeen poorten genoemd. In de elektronica worden ze echter vaak sockets genoemd, dus beide toepassingen zijn correct.

Netwerkcontactdozen

Een van de meest waardevolle kenmerken van moderne computers is de mogelijkheid om met andere computers te communiceren. Dit gebeurt via netwerken en internet. Om te kunnen communiceren, moet een computerproces een netwerksocket openen. Een netwerksocket wordt doorgaans geïdentificeerd aan de hand van het IP-adres, het poortnummer en het netwerkprotocol, dwz TCP. Aan de kant van de software wordt deze informatie weergegeven als een unieke ID die bekend staat als een socket-ID.

Een socket moet worden geassocieerd met een communicatieprotocol, dwz TCP, UDP en IP. Het moet ook worden gekoppeld aan een lokaal adres; dit bevat altijd een IP-adres en bevat vaak poortnummers, hoewel onbewerkte IP geen poortnummers bevat. Sockets die zijn aangesloten op andere sockets, dwz nadat een TCP-verbinding tot stand is gebracht, worden ook gekoppeld aan het externe IP-adres en poortnummer.

Wanneer een socket is geconfigureerd om te luisteren via verbindingsgerichte protocollen, zoals een server die luistert op een TCP-poort, kan de socket verder worden geïdentificeerd aan de hand van het IP-adres en de poort van de externe host. Hierdoor kan één geconfigureerde lokale socket naar meerdere verbindingen tegelijk luisteren. Dit is afhankelijk van de service die een thread wijdt aan elke actieve verbinding. Elk ontvangen pakket wordt in volgorde behandeld. Dit werkt niet met de "verbindingsloze" UDP.

Sockets zoals deze kunnen zelfs worden gebruikt voor niet-netwerkcommunicatie. Communicatie tussen processen maakt bijvoorbeeld ook gebruik van sockets. Hoewel deze in wezen hetzelfde werken, is de daadwerkelijke koppeling anders omdat er geen netwerkprotocollen worden gebruikt.

Conclusie

De term stopcontact heeft twee betekenissen. De ene verwijst naar een elektrisch vrouwelijke connector met twee grote afmetingen, dwz onderscheiden van een sleuf. Vroeger werden sockets gebruikt om verschillende microchips op moederborden te monteren. Buiten de ontwikkelingshardware is de CPU echter het enige onderdeel dat een socket in een moderne computer gebruikt. Sockets kunnen ook verwijzen naar netwerksockets.

Dit zijn lokale identifiers. De software ziet ze als unieke ID's, hoewel het besturingssysteem ze koppelt aan een protocol, IP-adres en poortnummer. Gezien het verschil tussen de hardware- en de communicatie-use-cases, zouden de twee relatief eenvoudig te onderscheiden moeten zijn op basis van de context.