Wat is een zwarte lijst?

Een zwarte lijst is een lijst van een of andere entiteit waarvan de beheerder van de lijst heeft vastgesteld dat deze ongewenst is. De lijst wordt vervolgens gebruikt om de vermelde entiteiten actief te beperken in een of andere vorm, afhankelijk van de specifieke use case. Zwarte lijsten kunnen zeer specifiek gericht zijn op bepaalde personen, of bijvoorbeeld op softwareprogramma's. Als alternatief kunnen ze ook vrij algemeen zijn, zoals bij een op locatie gebaseerde zwarte lijst. Lijsten kunnen gevolgen hebben voor onschuldige partijen, maar er kan al dan niet een beroepsprocedure zijn, afhankelijk van de lijst en de curatoren.

Voorbeelden van algemeen gebruik

Een klassieke klasse van een zwarte lijst is een lijst met geblokkeerde URL's. Er zijn tal van mogelijke redenen om websites te blokkeren. Veelvoorkomende soorten sites die worden geblokkeerd, zijn onder meer sites die malware aanbieden. Phishing-sites, goksites, inhoud voor volwassenen en sociale media zijn allemaal veelvoorkomende doelen van zwarte lijsten. Deze zwarte lijsten kunnen worden ingeschakeld door bepaalde beheersoftware te installeren, via instellingen op routers, via ISP-instellingen en kunnen zelfs door de overheid worden opgelegd.

Zeer nauw verwant aan URL-blacklists zijn IP-blacklists. Deze worden meestal geïmplementeerd op servers tegen kwaadwillende gebruikers. Een gebruiker die bijvoorbeeld een online wachtwoord-bruteforce-aanval uitvoert, kan voldoende mislukte inlogpogingen genereren om een ​​geautomatiseerd systeem het IP-adres van de aanvaller aan een zwarte lijst toe te voegen. Afhankelijk van de implementatie kan dit soort zwarte lijst tijdelijk zijn en een bepaalde tijd verlopen nadat de aanval is gestopt. Het kan echter een permanente blokkade zijn.

Om te voorkomen dat gebruikers bekende zwakke wachtwoorden selecteren, implementeren sommige organisaties en sites een wachtwoordzwarte lijst. Technisch gezien kwalificeren regels voor wachtwoordcomplexiteit zich niet als een zwarte lijst, omdat ze meer een validatieregel zijn. Niettemin controleren sommige sites nieuwe wachtwoorden aan de hand van lijsten met wachtwoorden die eerder betrokken zijn geweest bij datalekken. Het is aanzienlijk waarschijnlijker dat deze wachtwoorden in de toekomst door een hacker worden geprobeerd en worden daarom als extreem zwak beschouwd.

Sommige regeringen of organisaties kunnen regionale zwarte lijsten implementeren. Bijvoorbeeld het blokkeren van de toegang tot hun diensten voor gebruikers in een autoritair land met een repressief regime. Omgekeerd kunnen autoritaire landen met repressieve regimes de toegang tot externe inhoud op een zwarte lijst zetten. Dit is vaak gericht op externe nieuwsbronnen, socialemediaplatforms of het bredere internet in het algemeen.

Methoden om zwarte lijsten te omzeilen

Het is misschien niet mogelijk om alle zwarte lijsten te omzeilen. Dit is met name het geval wanneer het gaat om systemen die voornamelijk worden beheerd door een derde partij. Bovendien kan het omzeilen, of zelfs proberen om een ​​zwarte lijst te omzeilen, worden beschouwd als een strafbaar feit, een strafbaar feit of op een andere manier negatief worden bekeken, afhankelijk van de zwarte lijst en wie deze heeft geïmplementeerd.

VPN's zijn een klassieke manier om zwarte lijsten te omzeilen. Ze omvatten het opzetten van een versleutelde verbinding met een derde partij en vervolgens al het verkeer daarheen leiden. Vanuit het perspectief van een netwerkmonitor zien ze alleen versleuteld verkeer naar de derde partij, niet waar dat verkeer daarna naartoe gaat. Sommige zwarte lijsten worden geïmplementeerd met behulp van een aangepaste DNS-server. Deze zijn meestal niet effectief omdat ze kunnen worden omzeild door de DNS-server handmatig om te schakelen naar een openbare ongefilterde server, zoals 8.8.8.8 van Google of 1.1.1.1 van Cloudflare.

IP-zwarte lijsten kunnen vaak worden ontweken door uw router uit en weer in te schakelen. Dit heeft meestal tot gevolg dat uw ISP u een nieuw openbaar IP-adres geeft dat u kunt gebruiken en dat niet is geblokkeerd. Dit kan andere onschuldige gebruikers negatief beïnvloeden als ze later het IP-adres op de zwarte lijst krijgen toegewezen. Dit is de reden waarom IP-gebaseerde blacklisting doorgaans tijdelijk is.

controverses

Er is weinig verschil tussen verplichte implementatie van een zwarte lijst en censuur, vooral wanneer deze wordt afgedwongen door een overheid. In sommige gevallen zullen betrokken partijen in het algemeen geen bezwaar hebben tegen de toepassing, in andere gevallen kunnen de filters als beklemmend worden ervaren. De houding ten opzichte van dit onderwerp varieert meestal per cultuur en per type geblokkeerde inhoud.

Er is sociale spanning over het gebruik van het woord "Blacklist"; specifiek, het gebruik van het woord zwart. Er worden parallellen getrokken tussen racisme en het feit dat het tegenovergestelde van een zwarte lijst een witte lijst wordt genoemd. Argumenten stellen doorgaans dat het woord zwart en zijn actief negatieve connotaties bijdragen aan of op zijn minst een voorbeeld zijn van het gebruik van racistische taal. Er is een aanzienlijke en vaak behoorlijk emotionele discussie over het onderwerp en zelfs over de geldigheid van sommige van de argumenten. Een soortgelijk argument wordt echter naar voren gebracht met betrekking tot het gebruik van de termen "master" en "slave" in computers. Over dat onderwerp zijn er nog sommigen die willen debatteren, maar het is over het algemeen veel duidelijker.

Voorgestelde alternatieven voor de term zwarte lijst zijn "deny-list" en "block-list". Whitelist ziet vooral de alternatieve term “allow-list”. Master- en slave-terminologie wordt meestal vervangen door respectievelijk de termen "primair" en "secundair", hoewel er enkele andere termen zijn voorgesteld of overgenomen. Hoewel sommigen het misschien niet eens zijn met de voorgestelde redenering voor de verandering in terminologie, zijn er voordelen. Ten eerste pakt het mogelijke raciale problemen aan, waardoor de inclusiviteit toeneemt. Bovendien maakt het de taal ook begrijpelijker. De meeste van de voorgestelde alternatieve termen zijn direct begrijpelijk voor mensen voor wie Engels niet hun eerste taal is. Sommige van de oudere termen kunnen een dieper cultureel begrip en context vereisen in plaats van simpelweg de taal te kennen.

Conclusie

Een zwarte lijst is een lijst van een of andere vorm van entiteiten die wordt gebruikt om toegang tot, of mogelijk van, de vermelde entiteiten te voorkomen. De curator van de lijst kan al dan niet een soort beroepsprocedure hebben. Blacklists worden vaak gebruikt om toegang te weigeren tot inhoud die als aanstootgevend wordt beschouwd. Ze kunnen ook worden gebruikt om toegang te voorkomen van afzenders die als aanstootgevend worden beschouwd. Blacklists kunnen op veel niveaus worden geïmplementeerd, door veel verschillende curatoren, en zijn complementair. Door ontwerp wordt een entiteit op de zwarte lijst geblokkeerd, wat impliceert dat alle andere niet-gespecificeerde entiteiten zijn toegestaan. Het tegenovergestelde is een witte lijst. Een witte lijst is doorgaans een lijst met exclusief toegestane entiteiten, maar hoeft niet noodzakelijkerwijs exclusief te zijn, maar is in plaats daarvan een manier om te voorkomen dat een entiteit op de zwarte lijst komt te staan. De term zwarte lijst wordt aangevochten vanwege de mogelijk raciaal ongevoelige connotaties.