Wat is FTP (Fiber to the Premises of FTP)?

Niet te verwarren met het File Transfer Protocol (FTP), FTTP staat voor Fiber To The Premises. Breedbandinternet wordt van oudsher verzonden via koperen kabels. Deze zijn perfect functioneel, maar koperkabeltransmissie lijdt aan op afstand gebaseerde signaalverslechtering. Het effect van signaalverslechtering is niet bijzonder ernstig over korte afstanden.

Over middellange tot lange afstanden is er echter een drastische vermindering van de bruikbare bandbreedte. Dit was niet zo'n probleem toen koperen bekabeling voornamelijk werd gebruikt voor vaste telefoongesprekken en langzaam inbelinternet. Toch biedt koperen bekabeling, zelfs met grootschalige infrastructuurinvesteringen, geen snelle connectiviteit over lange afstanden van ISP-netwerkhubs tot bij mensen thuis.

Er was een nieuw transportmedium nodig om hogere bandbreedte en internetsnelheden mogelijk te maken. Glasvezel biedt een uitstekend alternatief. Glasvezelkabels kunnen een hoge bandbreedte aan, kunnen lange afstanden afleggen voordat ze een signaalversterker nodig hebben en zijn immuun voor elektromagnetische interferentie.

In 1977 werd de eerste stedelijke glasvezelkabel in Turijn gelegd als onderdeel van een testprogramma. De eerste transatlantische glasvezelkabel werd gelegd in 1988. Sinds eind jaren negentig en begin jaren 2000 leggen nationale ISP's glasvezelkabels aan om de bandbreedte van hun netwerken uit te breiden.

Het schaalprobleem

Het grootste probleem bij het uitrollen van glasvezelkabels is de schaal. Er zijn relatief weinig internet-backbone-kabeltrajecten. Hoewel deze veel kabels nodig hebben en behoorlijk lang kunnen zijn, is het algemene werk om deze kabels te leggen niet al te lastig. Het probleem komt naarmate u het netwerk verder uitbreidt. Zodra de kernnetwerkhubs van de ISP's zijn aangesloten, moeten ze glasvezelkabels naar nabijgelegen steden en dorpen leggen. Dit vereist dat er veel meer kabels op veel verschillende gebieden moeten worden gelegd. Er zijn niet zoveel steden, dus zelfs dit proces is niet onmogelijk.

Als je eenmaal de centrale internetcentrale van een stad hebt aangesloten via glasvezelkabels, moet je het glasvezelnetwerk door de stad verspreiden naar de netwerkkasten in de buurt. Dit gaat vaak gepaard met hinder omdat wegen mogelijk moeten worden geblokkeerd om de kabels te leggen.

Nogmaals, de totale kabellengtes zijn korter, maar er zijn er veel. Elk moet afzonderlijk worden gepland en uitgevoerd, wat hoge kosten en tijd met zich meebrengt. Zodra de belangrijkste buurtkasten zijn aangesloten, moeten ze worden gerelateerd aan de lokale kasten. Zoals je zou verwachten, verhoogt dit aanzienlijk het aantal kabels dat moet worden aangelegd.

Ten slotte moet de ISP de glasvezelkabels van de lokale netwerkkast aansluiten op elk gebouw of pand dat het bedient. Hoewel één kast misschien niet zoveel gebouwen bedient, zijn er in het hele land veel gebouwen die moeten worden aangesloten. Dit doel van het verbinden van een pand met internet via glasvezelkabel wordt FTTP of Fiber To The Premise genoemd.

Genades redden

Gelukkig hoeft dit hele proces niet in één keer te worden uitgevoerd en vergroot elke stap de beschikbare bandbreedte. Dit is niet bijzonder merkbaar voor de eindgebruikers in de vroege stadia. Maar naarmate de glasvezelverbindingen dichter bij de eindgebruiker komen, kunnen de beschikbare snelheden merkbaar toenemen.

Fibre To The Neighbourhood FTTN, wat vaak een straal van een mijl betekent, kan bijvoorbeeld over het algemeen internetsnelheden van 100 Mb/s bieden. Fiber To The Cabinet FTTC, wat vaak een serviceradius van 300 meter of minder betekent, kan meestal halve gigabit-snelheden bieden. Hoewel signaalverslechtering dat aan de rand van het bereik kan beperken. Fiber To The Premises FTTP leidt een glasvezelkabel rechtstreeks naar een gebouw.

Over het algemeen zijn gebouwen zo klein dat signaalverslechtering via elektrische bekabeling verwaarloosbaar is, waardoor gigabit-verbindingen of meer mogelijk zijn. Het gebouw kan groot genoeg zijn om verslechtering van het elektrische signaal te veroorzaken in grote kantoor- en woonblokken. Dit kan worden tegengegaan door de gebouweigenaar intern glasvezelkabels te laten leggen. Glasvezelverbindingen binnen een gebouw worden doorgaans niet beheerd door een ISP. Dergelijke grote wooncomplexen kunnen zich verder onderscheiden door aanspraak te maken op Fiber To The House of FTTH. Dit betekent dat ze glasvezelkabels naar elke wooneenheid hebben.

Conclusie

Fiber To The Premises of FTTP is het einddoel van de uitrol van glasvezelinfrastructuur. Het minimaliseert de hoeveelheid elektrische bekabeling die wordt gebruikt voor internettoegang, waardoor gerelateerde verliezen en beperkingen worden geminimaliseerd, waardoor er ruimte ontstaat voor hogere bandbreedtes. FTTP is een substantiële infrastructuurverplichting en wordt in wezen nooit gelijkmatig uitgerold.

Grotere steden die dichter bij ISP-netwerkhubs liggen, zullen waarschijnlijk als eerste worden aangesloten, en kleine steden zullen waarschijnlijk als laatste worden aangesloten. Interessant is dat kleine dorpjes in de buurt van reeds verbonden steden het gemakkelijker kunnen hebben om FTPP te krijgen, aangezien de extra investering minimaal is in vergelijking met een stad. Omgekeerd zal het rendement op die investering waarschijnlijk ook minimaal zijn. Welwillendheid van de consument kan echter leiden tot een sterk marktaandeel, zelfs licht verhoogde prijzen.