Wat is Host Memory Buffer (HMB) in SSD?

Je zou denken dat al je documenten en foto's netjes in een logische mappenstructuur op je computer staan. Je zou het echter mis hebben. Dat is het beeld dat de computer je laat zien. Als u echter een SSD gebruikt, zijn de gegevens in werkelijkheid over de hele schijf verspreid.

HDD's werken het beste als u ze af en toe door een defragmentatieproces laat gaan. Dit sorteerde alle brokken gegevens op de harde schijf, zodat gerelateerde bits dicht bij elkaar lagen en achtereenvolgens van de schijf konden worden gelezen. Dit komt omdat HDD's veel sneller zijn in het lezen van opeenvolgende gegevensbits van hun platters dan in het willekeurig lezen.

SSD's zijn veel beter bij willekeurige uitlezingen omdat ze niet hoeven te wachten tot de leeskop eerst op de juiste plaats is. Ze zijn over het algemeen ook veel sneller en er zijn tal van andere redenen om er de voorkeur aan te geven.

Het punt is dat SSD's veel meer last hebben van slijtage. Elke keer dat gegevens worden gelezen uit, en vooral wanneer gegevens worden geschreven naar een geheugencel, verslechtert de cel enigszins. Om de slijtage te minimaliseren en de levensduur van de schijf te verlengen, gebruiken SSD's een proces dat wear leveling wordt genoemd. Bij het schrijven van data kiest de SSD ervoor om deze eerst op de minst versleten cellen te plaatsen.

Dit resulteert in rare dingen, zoals gegevens die technisch op de schijf achterblijven nadat u een bestand hebt overschreven, simpelweg omdat de nieuwe versie in verschillende geheugencellen is opgeslagen. De "verwijderde" gegevens worden gemarkeerd als "kan worden overschreven" in plaats van actief verwijderd. Als u het verwijdert, wordt nog een van het beperkte aantal schrijfbewerkingen naar de getroffen geheugencellen gebruikt.

Bijhouden

SSD's houden een tabel bij van waar alles wordt opgeslagen en wat wel en niet kan worden overschreven om efficiënt te werken. Dit neemt niet veel ruimte in beslag, maar elk besturingssysteem voert constant kleine schrijfbewerkingen uit. Deze constante veranderingen zouden betekenen dat er veel schrijfbewerkingen naar de SSD worden uitgevoerd, met name naar één sectie, waardoor de levensduur wordt verkort.

Om dit te voorkomen, bevatten de meeste SSD's DRAM aan boord. DRAM heeft niet dezelfde slijtage als flashgeheugen, dus het kan zo vaak als nodig worden bijgewerkt. Het is overigens ook sneller. Dus wanneer u een bestand opvraagt, zullen SSD's met DRAM het resultaat iets sneller retourneren omdat de opzoektijd wordt verkort.

Sommige budget-SSD's kiezen ervoor om af te zien van DRAM als kostenbesparende maatregel. Dit heeft wel invloed op de prestaties en verkort de levensduur van de schijf.

Voer HMB in

HMB is ontworpen om de prestaties en levensduur van DRAM-loze SSD's te verminderen. De Host Memory Buffer gebruikt een andere DRAM-bron om ten minste een gedeeltelijke logische tot fysieke map van de drive op te slaan. Het mooie hiervan is dat elke computer al een overvloedige bron van DRAM heeft in het hoofd-RAM van de computer.

Met SSD-stuurprogramma's kan de SSD vragen om een ​​klein deel van het systeem-RAM opzij te zetten en toe te wijzen om de opzoektabel op te slaan. Hoewel SSD's doorgaans 1 GB DRAM per TB flashgeheugen bevatten, is de HMB meestal niet in de buurt van die grootte. Exacte implementaties variëren tussen fabrikanten en schijven, maar ongeveer 100 MB is standaard. Hierdoor kan de locatie van de meest gebruikte gegevens in kaart worden gebracht voor snellere toegang. Andere gegevens moeten op een langzame manier worden benaderd.

Dit resulteert in verbeterde latentie in de meeste workloads in vergelijking met gewone DRAM-loze SSD's. De prestaties zijn echter niet helemaal in lijn met het gebruik van DRAM aan boord. Het helpt ook een deel van de slijtage van de SSD zelf te verminderen. Dit voordeel is echter moeilijk te meten en waarschijnlijk minimaal.

Conclusie

HMB is een nuttige aanvulling op DRAM-loze SSD's. Het kost letterlijk geen extra geldelijke kosten. Het helpt een groot deel van de prestatievermindering die gepaard gaat met DRAM-loze SSD's te verminderen. HMB biedt nog steeds niet hetzelfde prestatieniveau als ingebouwde DRAM. Het resulteert in een iets hoger systeem-RAM-gebruik, wat een probleem kan zijn op budgetcomputers met minimale RAM.

Het RAM-geheugen dat aan HMB is toegewezen, is meestal klein en het systeem kan indien nodig minder bieden dan de SSD-verzoeken. Al met al is HMB in wezen een overwinning zonder nadelen. In een directe vergelijking tussen een DRAM-loze SSD met HMB-ondersteuning en een zonder, ga je voor het HMB-model, ondanks alle andere factoren. We raden echter nog steeds SSD's met ingebouwde DRAM aan, omdat deze de beste prestaties bieden voor slechts een kleine verhoging van de kosten. Wat zijn uw gedachten? Deel ze in de reacties hieronder.