Wat is WHOIS?

WHOIS is de naam voor een responsprotocol dat wordt gebruikt om databases te doorzoeken, met name de databases die de informatie van geregistreerde gebruikers van een internetbron opslaan. Meer specifiek bevat het informatie over domeinnamen, IP-adressen en meer. De informatie wordt opgehaald en gepresenteerd in een voor mensen leesbaar formaat.

De WHOIS-informatie is niet alleen beschikbaar voor het grote publiek, maar is ook nuttig voor wetshandhavers bij het onderzoeken van juridische overtredingen zoals spam. Of phishing door de eigenaren van domeinen op te sporen die verantwoordelijk zijn voor de overtredingen.

De geschiedenis van WHOIS

Het begin van het huidige WHOIS-formaat gaat terug tot het begin van de jaren zeventig. Elizabeth Feinler zette een server op in het Stanford Network Information Center ( een voorloper van het huidige internet ) speciaal bedoeld om informatie over specifieke personen of entiteiten op te halen. Zij en haar team creëerden ook het concept van domeinen door apparaten in categorieën in te delen op basis van hun fysieke locatie.

Aan het begin van de jaren tachtig, toen het moderne internet live ging, was WHOIS gestandaardiseerd en kon het worden gebruikt om domeinen, mensen en bronnen op te zoeken met betrekking tot geregistreerde gebruikers/apparaten. Alle registraties en logging werden destijds beheerd door één organisatie. Wat betekende dat het eenvoudig en gemakkelijk was om de informatie op te halen die altijd in hetzelfde, gestandaardiseerde formaat was opgeslagen.

In de daaropvolgende jaren ondergingen internet en soortgelijke netwerken snelle veranderingen en kwamen er nieuwe organisaties om de bestaande te vervangen. En tegen de 20e eeuw was het WHOIS-systeem behoorlijk veranderd - de zoekopdrachten waren zeer open. En zoeken naar een achternaam zou alle mensen opleveren die die achternaam deelden - hetzelfde gold voor zoeken op trefwoorden. Zoeken op het trefwoord 'auto' levert alle domeinen op die dat trefwoord bevatten. Uiteraard werd dit vrijwel onmiddellijk misbruikt door oplichters, spammers en andere onethische actoren. Zogenaamde wildcard-zoekopdrachten werden snel verboden om de privacy en veiligheid van geregistreerde leden te beschermen.

Deze verwijdering van wildcard-zoekopdrachten leidde tot kritiek op het systeem - weinig partijen hebben real-time toegang tot de volledige database. Ze toegang krijgen tot de volledige opgeslagen gegevens, zelfs wanneer dat nodig is, is niet eenvoudig. Een ander probleem is de juistheid van informatie. Wanneer iemand een domein koopt, moet hij bepaalde stukjes informatie registreren in de WHOIS-databases.

WHOIS en ICANN

De daadwerkelijke registratie wordt niet gedaan door het individu, maar door de registrar waar ze het domein vandaan hebben. Het corrigeren van onjuiste informatie kan tijd kosten en tot problemen leiden, en dat is als de gebruiker zelfs maar op de hoogte is van de onjuiste informatie. Omdat alleen het ophalen ervan tijd kan kosten en meerdere stappen vereist, aangezien domeinen kunnen worden doorverkocht.

Een betekenisvolle naam hier is ICANN – de Internet Corporation for Assigned Names and Numbers, een non-profitorganisatie die databases coördineert en onderhoudt met betrekking tot naamruimten en informatie zoals de WHOIS-gegevens. Het kan natuurlijk niet meer allemaal door één bedrijf. In plaats daarvan registreren veel domeinregistreerders namens hen de informatie van hun klanten door de benodigde informatie te verzamelen en door te geven.

Over het algemeen is de minimaal vereiste informatie een e-mailadres, telefoonnummer en fysiek adres. Die info wordt standaard openbaar gemaakt binnen het WHOIS-systeem. Natuurlijk zijn veel mensen niet bereid om hun informatie op die manier vrij te geven. Om deze reden zijn domeinprivacyservices goedkoop beschikbaar en stellen gebruikers in staat hun gegevens te verbergen. Aangezien invoer in de WHOIS-database verplicht is. De registrar vervangt hun kennis, meestal als doorstuurservice.

Zelfs bij dergelijke privacydiensten is veel informatie beschikbaar ( en natuurlijk omdat veel gebruikers er niet voor willen betalen ). Het karakter van platte tekst van WHOIS-zoekopdrachten maakt het voor louche acteurs relatief eenvoudig om op deze manier contactgegevens te bemachtigen. Om deze reden hebben veel van de nu massa's WHOIS-servers wereldwijd strikte beperkingen op het aantal zoekopdrachten dat een specifiek IP-adres kan uitvoeren. Het implementeert ook CAPTCHA's om het moeilijker te maken om de beschikbare informatie te misbruiken.

WHOIS en AVG

De Algemene Verordening Gegevensbescherming of AVG-wetten zijn sinds mei 2018 van kracht in de EU. Ze bieden uitgebreide privacybescherming die nergens anders wereldwijd verplicht is, waardoor veel diensten de manier waarop ze omgaan met klantgegevens en -informatie volledig opnieuw moeten uitvoeren. Sommige in de VS gevestigde websites wilden niet aan de regels voldoen en sloten hun diensten uiteindelijk voor onbepaalde tijd af voor EU-gebruikers. Het is niet verwonderlijk dat de vereiste om te registreren in de WHOIS-database in strijd is met wat de AVG oplegt.

Om deze reden verklaarde ICANN in 2017 dat er geen sancties zouden volgen op het niet naleven van de registratievereisten zolang registrars werkten aan alternatieve oplossingen om de benodigde gegevens te verstrekken. De implementatie van de AVG markeerde het eerste grote juridische probleem met de WHOIS-registratie. En de eerste opmerkelijke uitzondering op de vereiste om daar informatie te registreren.

In sommige gevallen is de tussenoplossing dat registrars de benodigde informatie verzamelen. Maar geef het niet door aan de internationale WHOIS-databases. Bewaar het in plaats daarvan veilig op zichzelf. Geïnteresseerde partijen moeten rechtstreeks contact opnemen met de registrar om toegang te krijgen tot de informatie. Geen ideale oplossing voor gebruikers die niet proberen op te lichten. Of spam iedereen die de informatie daar nodig heeft voor legitieme doeleinden.

De toekomst van WHOIS

Hoewel de AVG alleen van invloed is op de EU, doen de aanhoudende problemen die het veroorzaakte, voor het eerst sinds de start van WHOIS, twijfels rijzen over de vraag of het systeem in zijn huidige vorm nog wel geschikt is. Het algemene concept van WHOIS zou op zijn minst moeten worden herwerkt om uiteindelijk te voldoen. Maar een andere mogelijke oplossing zou zijn om het helemaal af te schaffen en een alternatieve oplossing te creëren.

WHOIS heeft andere problemen gehad ( zoals tekstcoderingsproblemen voor database-inhoud die niet overeenkomt met de US-ASCII-code ). Dus het creëren van een meer internationaal geschikt systeem zou voor iedereen een goede keuze kunnen zijn. Het was niet verwonderlijk dat de oorspronkelijke WHOIS alleen rond de VS was gecentreerd, wat al snel tot problemen leidde toen het internationaal ging, en namen, adressen, . En er werd meer aan toegevoegd dat letters en tekens vereiste die bijvoorbeeld niet in de US-ASCII voorkomen.

Conclusie

WHOIS is een protocol- en databasesysteem dat is ontworpen om identificerende informatie over de eigenaren van domeinen te verstrekken en op te slaan. De bedoeling is om een ​​contactpunt te kunnen identificeren voor legitieme doeleinden zoals aankopen. Of het domein verkopen of voor wetshandhaving. De enorme schat aan persoonlijke informatie bleek echter nuttig voor spammers. Dus doken er anonimiteitsdiensten op die hun bedrijfsinformatie zouden verstrekken om de privacy van de echte domeineigenaar te beschermen.

Nu de AVG in wezen het openbaar maken van persoonsgegevens verbiedt op de manier die WHOIS vereist, is er momenteel een uitzondering op het verstrekken van de gegevens. Er worden inspanningen geleverd om het WHOIS-systeem te moderniseren om internationaal vriendelijker te zijn en om de privacy van gebruikers meer te respecteren.