10 Web 3.0-voorbeelden: is het de toekomst van internet?

WEB 3.0 (of zoals het beter bekend staat als "Web3") is een relatief losse reeks ideeën over hoe het toekomstige web eruit zou moeten zien en zou moeten werken. We bevinden ons momenteel ergens tussen de wereld van Web 2.0 en Web 3.0, en de exacte vorm van het toekomstige web staat op geen enkele manier vast. We zullen onderzoeken wat Web3 is en kijken naar enkele specifieke voorbeelden van technologieën die in de mal van Web3 passen.

Het internet en het web zijn verschillend

Een belangrijk feit waarvan u op de hoogte moet zijn voordat we een discussie op internet beginnen, is dat het anders is dan internet. Het internet is de fysieke netwerkapparatuur en computers die de wereld verbonden houden, samen met het internetprotocol dat beschrijft hoe al deze apparaten met elkaar communiceren. Als je meer wilt weten over internetarchitectuur, ga dan naar Who Owns the Internet? Webarchitectuur uitgelegd .

Het web is een type service (of groep services) die op internet draait. Het is het meest voorkomende gebruikersgerichte onderdeel van internet, maar andere services (zoals FTP of BitTorrent ) maken geen deel uit van internet. Ze delen gewoon dezelfde bandbreedte.

De evolutie van het web: Web 1.0 en Web 2.0 uitgelegd

Halverwege de jaren 90 kwam het World Wide Web voor het eerst tot zijn recht. Dit is wat nu wordt gezien als Web 1.0. Vroege websites werden op veel plaatsen gehost. Sommige stonden op grote servers binnen de IT-afdeling van een bedrijf en andere werden gehost op de thuiscomputers van mensen. Webcontent was nog niet gecentraliseerd in de gigantische datacenters die we tegenwoordig kennen.

Web 1.0-inhoud bestond voornamelijk uit 'alleen-lezen' statische webpagina's die niet interactief waren. Met andere woorden, u zou een website bezoeken om informatie te krijgen, maar u zou deze geen gegevens teruggeven. Dat is het bepalende verschil tussen Web 1.0 en Web 2.0. 

Met Web 2.0 begon informatie in beide richtingen te stromen. Dit was het tijdperk van sociale mediaplatforms en door gebruikers gegenereerde inhoud. Op dit sociale web plaatsten eindgebruikers hun foto's, persoonlijke informatie en meer op sociale netwerken zoals Facebook en LinkedIn, waar iedereen het kon zien. 

Hostingdiensten begonnen zich te centraliseren in datacenters die eigendom waren van een handjevol machtige technologiebedrijven. Webbrowsers werden zo geavanceerd dat ze in wezen webapplicaties met geavanceerde 3D-graphics konden uitvoeren.

Gebruikersgegevens zijn de meest waardevolle grondstof voor deze organisaties, die ze gebruiken om e-commerce te stimuleren of te verkopen aan externe spelers. Zoekmachinegigant Google is misschien wel het bekendste voorbeeld. Toch investeren bedrijven als Microsoft en Amazon in het leveren van gecentraliseerde webservices die persoonlijke gegevens opzuigen en omzetten in winstgevende inzichten.

De waarden van Web3

In de kern is het idee van Web3 een web dat niet wordt gecontroleerd door een klein aantal centrale autoriteiten. Of dit nu overheden of bedrijven zijn, doet er niet toe, Web3 geeft (theoretisch) gebruikersgegevens en webinhoud in handen van gebruikers. Het maakt ook een web mogelijk waar gebruikers direct kunnen profiteren van hun gegevens en al dat geld dat elke dag over het web beweegt.

De term "Web3" werd in 2014 bedacht door Gavin Wood, een mede-oprichter van de Ethereum- blockchain, die we later zullen bespreken.

Web3 is bedoeld om te voldoen aan specifieke waarden. Om te beginnen is het gedecentraliseerd en heeft het geen centrale autoriteit die alle gegevens bezit en ervan profiteert. Web3-applicaties zijn open source. Dit betekent dat iedereen transparant kan kijken naar de algoritmen en softwarefuncties in een app zonder de mogelijkheid om via achterdeurtjes naar binnen te sluipen.

Kortom, Web3 is een gedemocratiseerd webgebaseerd op een open-sourcetoepassing die gebruikers volledige controle geeft over hun gegevens en de middelen om te delen in de winst die door hun inhoud wordt gegenereerd.

Tim Berners-Lee en het oude web 3.0

Er is enige verwarring omdat een ander totaal ander concept genaamd Web 3.0 is bedacht door "vader van het web" Tim Berners-Lee. Het World Wide Web Consortium (W3C) schetste Web 3.0 (het "Semantic Web") als een uitbreiding op de webtechnologiestandaard.

Het semantische web is misschien moeilijker om je hoofd omheen te wikkelen dan Web3. Toch komt het neer op formele metadatastandaarden die allerlei soorten machine-naar-machine-bewerkingen mogelijk maken, wat op zijn beurt een semantisch begrip van webcontent mogelijk maakt.

Tijd Berners-Lee, foto door Uldis Bojārs, CC BY-SA 2.0 via Wikimedia Commons

In de praktijk is dit Web 3.0 geen realiteit geworden, hoewel moderne webtechnologie al een aantal dingen kan doen die het Web 3.0-idee beschrijft. We zullen hier niet meer zeggen over het semantische web, maar houd er rekening mee dat sommige dingen die je zou kunnen lezen onder het label Web 3.0 over iets heel anders gaan dan Web3, terwijl "Web3" alleen verwijst naar wat we hier bespreken.

Nu we het verschil tussen Web 3.0 en Web3 hebben opgehelderd, gaan we kijken naar enkele webtechnologieën die in aanmerking komen als Web3.

1. Blockchain-technologie

Blockchain-technologie is misschien wel de enige technologie die het idee van Web3 het meest heeft geïnspireerd, en daarom is het het meest opvallende voorbeeld. Veel andere Web3-technologieën zijn afhankelijk van een blockchain om te werken, dus het is de basis van Web3.

Ga voor een uitgebreide uitleg van blockchain-technologie naar HDG Explains: Wat is een Blockchain-database? Maar als je geen tijd hebt, hier is de kern ervan.

De blockchain is een grootboek of record van transacties. De blockchain bestaat in zijn geheel op meerdere computers verspreid over het internet. Telkens wanneer een nieuw "blok" van transacties aan de keten wordt toegevoegd, moeten alle databasekopieën overeenkomen en worden gewijzigd. Alle transacties zijn openbaar en permanent. 

Elke poging om zich met het record te bemoeien, corrumpeert de keten, en aangezien gevalideerde kopieën van de database over het hele web verspreid zijn, kan geen enkele centrale autoriteit het controleren. Blockchain-technologie kan voor elke toepassing worden gebruikt om transacties bij te houden, maar de meeste mensen associëren het met cryptocurrency, wat we hierna zullen bespreken.

2. Cryptovaluta

Cryptocurrency (ook bekend als "crypto") is gedecentraliseerd digitaal geld dat niet wordt gecontroleerd door een overheid of een centrale autoriteit zoals een bank. Cryptocurrency maakt gebruik van blockchain-technologie om vast te leggen hoeveel valuta er is en wie welke hoeveelheid bezit.

Het aanbod van cryptocurrency wordt vergroot door "mining", wat rekenkracht biedt om de blockchain te laten werken in ruil voor nieuwe valuta. Althans, zo werkt het met “klassieke” cryptocurrencies zoals Bitcoin. In het geval van de Ethereum-blockchain betalen eindgebruikers bijvoorbeeld een "gasvergoeding", die wordt ontvangen door Ethereum-mijnwerkers die transacties verwerken.

3. Initial Coin Offerings (ICO's)

Initiële muntenaanbiedingen zijn gerelateerd aan cryptocurrencies omdat de aangeboden "munten" crypto zijn. Wanneer je een nieuw type cryptocurrency uitvindt (vermoedelijk met een opwindende innovatie), heb je startgeld nodig om de bal aan het rollen te krijgen.

Mensen die geld in een ICO stoppen, kopen uw crypto terwijl het niets waard is, in de hoop dat, net als Bitcoin en Ethereum, de waarde van de crypto zal exploderen en ze van de ene op de andere dag een fortuin zullen maken.

ICO's worden soms meer verkocht als aandelen in een bedrijf, hoewel ze geen eigendom aan kopers verlenen. De waarde van de munten wordt dan gekoppeld aan hoe waardevol het bedrijf of zijn producten beloven te zijn. Dit is de reden waarom ICO's zo populair zijn bij startups die op zoek zijn naar alternatieve financiering waarbij geen bank, angel-investeerders of risicokapitaal betrokken zijn. 

Er is veel hype rond ICO's geweest, maar oplichting heeft hen ook geplaagd en veel mensen zijn hun geld kwijtgeraakt. Dat komt omdat ICO's nog niet gereguleerd zijn zoals een IPO (Initial Public Offering) en iedereen kan een ICO lanceren.

4. Niet-fungibele tokens (NFT's)

Dit is er waarschijnlijk een waar je al van hebt gehoord, maar NFT's zijn een andere hoeksteen van Web3. NFT's zijn in wezen een vorm van cryptovaluta, maar elke NFT is uniek en kan niet worden ingewisseld voor een andere. Dat is wat het niet-fungibele deel van de naam betekent. NFT's zijn op dezelfde manier gekoppeld aan digitale of fysieke activa als de papieren eigendomsakte voor een huis eigendom vertegenwoordigt. 

Een grote valkuil is dat geen enkele wettelijke autoriteit NFT's noodzakelijkerwijs erkent, dus uiteindelijk koop je op dit moment alleen controle over een reeks letters en cijfers. Naarmate de NFT-technologie evolueert en misschien profiteert van wetgeving, kan dat echter veranderen.

Als je meer wilt weten over NFT's, bekijk dan 5 apps om NFT's op je iPhone te maken en hoe je ze kunt verkopen .

5. Gedecentraliseerde apps (dApps)

Wanneer u een cloudgebaseerde service zoals Google Docs gebruikt, gebruikt u een gecentraliseerde app. Google heeft toegang tot alle informatie in uw documenten, kan het allemaal lezen en beheren. De wisselwerking is dat we onze informatie in de cloud kunnen opslaan, gemakkelijk met anderen kunnen samenwerken en kunnen genieten van een lange lijst met andere cloud-app-gemakken.

Maar wat als u de voordelen van deze cloudservices zou kunnen hebben zonder u te onderwerpen aan een centrale autoriteit? Dat is waar gedecentraliseerde apps of "dApps" in beeld komen. De meeste dApps gebruiken de Ethereum-blockchain om hun online berekeningen uit te voeren, en zodat de berekening wordt betaald voor het gebruik van Ethereum "gas" -vergoedingen. 

DApps voldoen echter aan de Web3-vereisten om openbaar, open-source en beveiligd door middel van cryptografie te zijn. Dus dApp-gebruikers hebben controle over hun gegevens en wie deze kan zien, terwijl ze profiteren van cloudgebaseerde rekenkracht om elke functie uit te voeren waarvoor een specifieke dApp is ontworpen. Als u wilt zien welke dApps er beschikbaar zijn, bekijk dan onze State of the dApps , waarin de belangrijkste zijn opgenomen.

De Ethereum-blockchain is ontworpen om Web3-technologieën vanaf het begin te ondersteunen en heeft zelfs een speciale JavaScript-bibliotheek genaamd Web3.js om ontwikkelaars te helpen snel aan de slag te gaan met hun Web3-projecten.

6. Slimme contracten

Als u vandaag een auto koopt en hiervoor een lening van de bank aangaat, komt er veel papierwerk bij kijken. De bank maakt met u een contract waarin de rechten en plichten van beide partijen staan ​​beschreven. Volgens het contract moet de bank, als u in gebreke blijft met uw betaling, specifieke acties uitvoeren (zoals het terugnemen van de auto) volgens de overeenkomst.

Slimme contracten kunnen precies hetzelfde werk doen, maar ze hebben geen centrale autoriteit nodig om iets af te dwingen of te controleren. Het gebeurt allemaal automatisch volgens de regels en logica van het contract.

Slimme contracten maken het mogelijk om op een veel goedkopere manier financiële diensten aan te bieden of juridische overeenkomsten tussen partijen op te stellen dan traditionele contacten. Ze zijn ook veel eerlijker en kunnen niet worden gemanipuleerd als ze eenmaal zijn geactiveerd.

Natuurlijk, zoals elk contract, is een slim contract slechts zo goed als de voorwaarden en logica erin, maar ervan uitgaande dat het contract eerlijk is, zal een slim contract onpartijdig worden afgedwongen.

7. Gedistribueerd computergebruik (edge ​​computing)

Bij edge computing draait alles om het leveren van online gegevens en services zo dicht mogelijk bij de plek waar ze worden aangevraagd of gegenereerd. Edge computing is bijna de antithese van 'Big Data'-computing in enorme gecentraliseerde computercentra, terwijl edge computing letterlijk aan de randen van het netwerk plaatsvindt.

Gegevens kunnen bijvoorbeeld op uw lokale pc worden verwerkt voordat ze naar een centrale locatie worden gestuurd om te worden geaggregeerd. Dit betekent dat u de verwerkingskracht van apparaten langs de randen van uw netwerk kunt combineren tot één gigantische gedecentraliseerde supercomputer. Met miljarden IoT-apparaten ( Internet of Things ) die informatie verzamelen in slimme huizen, fabrieken en winkels, is het een echte uitdaging om voldoende rekenkracht te hebben om die gegevens te verwerken. Edge computing biedt een manier om aan die eisen te voldoen, bandbreedte te besparen en snel aan dataverzoeken te voldoen.

8. Gedecentraliseerde autonome organisaties (DAO's)

Een organisatie heeft, net als een bedrijf of liefdadigheidsinstelling, een gecentraliseerde structuur. Er is bevel en controle van leidinggevenden en management op elk niveau om alle verschillende mensen die bijdragen aan het werk dat moet worden gedaan, te coördineren.

Een DAO vlakt die hele structuur af. Er is geen CEO, CFO of iets dergelijks. Elk lid van de organisatie heeft een stem en beslist wanneer geld uit de schatkist wordt besteed en waaraan.

De regels van de organisatie zijn gecodeerd met behulp van innovatieve contracttechnologie in een toestemmingsloze (ook wel trustless) blockchain. Er is geen behoefte aan de complexe en kostbare administratieve afdelingen die traditionele organisaties hebben ontwikkeld om alles draaiende te houden. DAO's maken het ook vrijwel onmogelijk om fraude te plegen, aangezien elke transactie en de geschiedenis ervan openstaat voor openbaar onderzoek.

9. Machine learning en kunstmatige intelligentie

In de afgelopen jaren hebben we de snelle opkomst van machine learning-technologie en andere belangrijke gebieden van kunstmatige intelligentie gezien. Onze smartphones zitten vol met deze technologieën, en zo werken applicaties zoals Siri van Apple . Dankzij Natural Language Processing (NLP) kunt u met een intelligente agent spreken en zij kunnen analyseren waar u om vraagt.

Machine learning wordt ook gebruikt om enorme hoeveelheden gegevens in realtime te verwerken om onze behoeften en ons gedrag te voorspellen. Dankzij het Internet of Things (IoT) hebben we overal intelligente apparaten die op het netwerk zijn aangesloten. Dit creëert veel mogelijkheden om data te verzamelen en er iets waardevols van te maken.

Laten we eens kijken naar diensten zoals Wolfram Alpha , die kunstmatige intelligentie gebruikt om kennis te genereren uit data. We krijgen een voorproefje van hoe een gedemocratiseerd web met openbare gegevens die voor iedereen toegankelijk zijn, eruit zou kunnen zien.

10. De Metaverse

De Metaverse is een ander slecht gedefinieerd concept dat eruit ziet alsof het zal overlappen en interlinken met Web3-concepten, dat ooit tot bloei zou moeten komen.

De Metaverse is een visie van hoe onze toekomstige interface met het web eruit zal zien. Het is sterk afhankelijk van virtual reality (VR) en Augmented Reality (AR) om een ​​blijvende en geïntegreerde gebruikerservaring te creëren. 

In de Metaverse versmelten de digitale items die je bezit met de natuurlijke wereld en communiceer je op een veel meer belichaamde manier met internet. Het lijkt een beetje op de virtuele wereld van Ready Player One, maar hopelijk net iets minder dystopisch.

Web3 heeft serieuze uitdagingen

De voorspelde derde generatie van het web klinkt op papier spannend, maar praktische uitdagingen staan ​​in de weg om werkelijkheid te worden, althans in zijn pure, idealistische vorm. Web3 vertegenwoordigt een niveau van connectiviteit dat nog nooit eerder op internet is gezien. Hoe complex het moderne web ook is, het is niets vergeleken met het enorme aantal knooppunten dat betrokken is bij het Web3-scenario dat zich richt op een gedecentraliseerd web.

Het grootste probleem met Web3 is echter niet een kwestie van technologie, maar van politiek. Er zijn serieuze vragen over privacy. Welke nieuwe methoden van fraude en manipulatie maakt het mogelijk, ondanks dat het openstaat voor publieke controle? Kunnen we ons volledig losmaken van bepaalde centrale autoriteiten? Het concept van Web3 is zo radicaal dat het enige tijd zal duren voordat we de antwoorden op deze vragen kennen, en in sommige gevallen zijn de risico's van het opgeven van beproefde systemen te groot voor experimenten.