Uitleg: verschil tussen HDR, HDR10 en Dolby Vision

De afgelopen jaren hebben we grote vooruitgang gezien op het gebied van tv-technologie. Van hogere resoluties tot verbeteringen in paneeltechnologie: tv's kunnen tegenwoordig veel meer dan je zo'n 5-10 jaar geleden van hun voorgangers kon verwachten.

Een van de grootste verbeteringen in deze lijst is de komst van High Dynamic Range (HDR) en de verschillende subformaten ervan. In deze uitleg proberen we een aantal cruciale vragen te beantwoorden, waaronder waar het bij HDR om draait, en de populaire standaarden ervan, zoals HDR10, HDR10+, HLG en Dolby Vision, te ontraadselen.

Maar voordat we verder gaan met de uitleg, raden we u ook aan een deel van onze uitgebreide berichtgeving over televisies te bekijken.

Nu dit uit de weg is, laten we beginnen met de leuke dingen.

Wat is HDR?

Laten we beginnen met de allerbelangrijkste vraag: wat is HDR?

Simpel gezegd is HDR een techniek voor het beheersen van inhoud die belooft een indrukwekkendere beeldkwaliteit te bieden in vergelijking met uitzendsignalen van de oudere generatie. HDR verbetert de kleur en het contrast in een frame om de algehele beeldkwaliteit te verbeteren.

HDR-mastered content bevat meer data dan SDR-content en kan als zodanig een breder kleurengamma en een groter contrast tussen donkere en heldere gebieden in het frame weergeven. Dergelijke inhoud wordt doorgaans beheerst om te profiteren van een breed kleurengamma, hoog contrast en heldere highlights om opvallende video's op het scherm samen te voegen.

Een belangrijk ding om in gedachten te houden is dat HDR wil werken. Het vereist ondersteuning van twee kanten: zowel de televisie als de door HDR gemasterde inhoud. Gelukkig zijn beide tegenwoordig overal verkrijgbaar, waarbij zowel streamingdiensten als gameconsoles zoals PlayStation en Xbox HDR ondersteunen.

Ongeacht hun budgetsegment ondersteunen de meeste moderne tv’s ook HDR-weergave. Als je dus op zoek bent naar een goede tv om HDR-content op af te spelen, zou je geen problemen moeten tegenkomen. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat alleen ondersteuning voor HDR of een van de subformaten niet alles is waar je naar op zoek bent.

De kwaliteit van het afspelen van HDR-inhoud hangt grotendeels af van de tv en het paneel ervan. Als zodanig ziet HDR-inhoud er niet noodzakelijkerwijs zo goed uit op een bepaalde budget-tv als op een dure tv. Dit komt omdat niet alle tv's gelijk zijn gemaakt, waarbij de budgetopties meestal pronken met panelen die niet in staat zijn een breed kleurengamma te dekken, hoge contrastverhoudingen te bereiken of oogverblindende helderheidsniveaus te bereiken.

Dus als je op zoek bent naar een nieuwe tv die HDR-inhoud kan weergeven zoals het hoort, zorg er dan voor dat het paneel van je tv vrijwel de gehele (zo niet volledige) kleurencontainers zoals DCI-P3 en BT kan bestrijken.2020 . Verder zorgt het er ook voor dat het hoge contrastverhoudingen biedt in de tienduizenden en een hoge helderheid die de 1000 nits bereikt of zelfs overschrijdt.

HDR10, HDR10+ en meer: ​​het decoderen van de subformaten

De afgelopen jaren hebben we gezien dat HDR-inhoud in verschillende formaten wordt beheerst. Contentmakers houden zich meestal aan een of twee HDR-subformaten terwijl ze hun inhoud beheersen. Deze omvatten HDR10, HDR 10+ of Dolby Vision.

Afhankelijk van het merk en het bedrag dat je bereid bent uit te geven, kun je voor maar liefst twee van deze bovengenoemde formaten ondersteuning op je tv verwachten. Meestal is de combinatie van keuze HDR10 en Dolby Vision op high-end tvs van onder meer Sony en LG, terwijl Samsung Dolby Vision uit de weg gaat en voor zijn tvs vasthoudt aan HDR10 en HDR10 +.

Daarnaast is er ook HLG. Dit is een formaat dat door omroepen wordt gebruikt voor het weergeven van inhoud in HDR. Het tempo gaat nog steeds omhoog en er zijn momenteel niet veel omroepen aan boord van de HLG-trein.

De meeste middenklasse- en high-end-tv's zijn echter al begonnen met het toevoegen van ondersteuning voor dit formaat ter voorbereiding op het steeds populairder worden van dit formaat in de toekomst.

HDR10 versus HDR10+

HDR10 is momenteel misschien wel het meest gebruikte HDR-subformaat. Het is gemaakt in 2015 en is een open standaard die veel wordt gebruikt door tv-fabrikanten en streamingdiensten. Als vuistregel geldt: als er inhoud is die in HDR wordt beheerst, zal deze hoogstwaarschijnlijk beschikbaar zijn in HDR10.

Om in aanmerking te komen als HDR10-ready, moet de inhoud voldoen aan de basisnormen, waaronder 4:2:0 kleursubsampling, maximale helderheid van 10.000 nits, 10-bits diepte en gebruik van BT.2020-kleurruimte. Als de betreffende content aan deze specifieke standaarden voldoet, mag deze HDR10 ready genoemd worden.

HDR10+ is daarentegen in 2017 gemaakt en gebruikt 10-bits diepte, een maximale helderheid van 10.000 nits en 4:2:0 kleursubsampling. Vreemd genoeg gebruikt het echter een meer verouderd kleurengammaprofiel: Rec. 2100.

Desondanks wordt het beschouwd als een geavanceerder HDR-formaat van de twee vanwege één belangrijke reden: het is het metadatatype.

HDR10 gebruikt statische metadata voor inhoud. Ter vergelijking: HDR10+ maakt gebruik van dynamische metadata waarmee dynamische kleurtinten tussen frames in kaart kunnen worden gebracht voor een meer levensechte en meeslepende visuele ervaring. Dit laatste geeft HDR10+ een duidelijk voordeel ten opzichte van HDR10.

Dolby Vision: het beste HDR-subformaat?

Dolby Vision is misschien wel het beste HDR-subformaat dat momenteel beschikbaar is. De inhoud die erin wordt beheerst, is overal beschikbaar op de meeste streamingplatforms. Het werd in 2014 gemaakt om beeldkwaliteit van bioscoopkwaliteit naar tv's te brengen.

Dolby Vision biedt ondersteuning voor een hoge kleurdiepte van 12 bits – meer dan 68 miljard kleuren vergeleken met 1 miljard kleuren ondersteund door 10-bits kleurformaten. Het kan piekhelderheidsniveaus tot 10.000 nits aan en kan, net als het HDR10-formaat, kleuren weergeven in de BT.2020-container.

Het biedt echter een cruciale upgrade ten opzichte van HDR10 door ondersteuning voor dynamische metadata te bieden. Hierdoor kan de tv de kleur en helderheid voor dat specifieke frame dynamisch verwerken en het HDR-effect frame voor frame optimaliseren voor een veel meeslependere kijkervaring dan je zou krijgen met HDR10-mastered content.

In termen van beeldprestaties is Dolby Vision misschien wel het beste HDR-subformaat op dit moment, omdat het een veel grotere kleurbandbreedte biedt dan zowel de HDR10- als de HDR10+-formaten en ook ondersteuning biedt voor dynamische metadata zoals de laatste. Bovendien maakt de wijdverbreide acceptatie door zowel makers van inhoud als tv-fabrikanten dit zeker tot het beste HDR-formaat.