2019 Arch Linux installeren op een Vultr-server

• Invoering
• Start op vanaf Arch ISO
• Maak verbinding met de ISO-console
• Synchroniseer de klok
• Sleutelhanger bijwerken
• Partitieschijven
• Maak een bestandssysteem
• Mount bestandssysteem
• Creëer swapruimte
• Installeer basispakketgroep
• Configureer uw nieuwe systeem
• Configureer netwerken
• Stel uw root-wachtwoord in
• Configureer de bootloader
• Start opnieuw op uw harde schijf
• Gebruiker aanmaken
• Configureer tijdsynchronisatie
• Configureer SSH
• Upgraden
• Bewaar opstartberichten

Invoering

Arch Linux heeft een kleinere, maar nog steeds sterke, volgende dan meer populaire distributies. De filosofie is heel anders, met voor- en nadelen.

Arch vereist dat zijn gebruikers meer zelfgericht zijn. Arch heeft geen GUI-installatie, maar deze handleiding geeft een basis Arch-installatie die op uw Vultr-server wordt uitgevoerd. Arch configureert niet alles zelf voor u, maar dat laat u kiezen hoe u het wilt doen; wat vooral voordelig kan zijn omdat er meerdere manieren zijn. Arch installeert niet een groot aantal pakketten, inclusief een desktopomgeving; in plaats daarvan kunt u kiezen wat u wilt op uw systeem en laat u talloze pakketten achter die u niet gebruikt.

De Arch-opslagplaatsen geven er sterk de voorkeur aan om pakketten te verlaten omdat ze zijn gemaakt door hun oorspronkelijke upstream-ontwikkelaars. Als u problemen ondervindt met een pakket op andere distributies, kunnen upstream-beheerders u vaak verwijzen naar uw distributie, omdat het vaak wijzigingen aanbrengt die verantwoordelijk kunnen zijn. Dat gebeurt zelden op Arch, aangezien de aangebrachte wijzigingen gewoonlijk beperkt zijn tot: die welke nodig zijn om met Arch te werken, zoals de bestandssysteemhiërarchie; en belangrijke upstream-bugfixes en backpoorten voor beveiliging die tijdelijk worden gebruikt totdat de volgende upstream-release wordt uitgebracht, inclusief deze. Dat gezegd hebbende, voegen sommige andere distributies soms functies en bugfixes toe aan pakketten die de distributie niet de moeite kostten om upstream te verzenden of die upstream-ontwikkelaars niet accepteerden, en deze extra patches worden niet toegevoegd aan Arch-pakketten, tenzij dit echt nodig is.

Arch werkt als een "rolling release". Er zijn geen versies of releasecycli voor Arch als geheel. Vertrouwde Arch-pakketbeheerders dienen nieuwe upstream-releases in in de archieven van Arch. Gebruikers updaten periodiek alle pakketten naar de nieuwste. Sommige gebruikers updaten dagelijks, sommige wekelijks en sommige zelfs minder vaak. Een Arch-gebruiker krijgt de voordelen van het uitvoeren van de nieuwste releases, in plaats van mogelijk maanden of jaren oude versies op andere distributies, maar kan ook problemen tegenkomen die upstream-testen niet hebben gepakt voordat een nieuwe release werd gemaakt.

Arch wordt beschouwd als een meer geavanceerde en technisch veeleisende distributie dan vele andere. Iemand die helemaal nieuw is voor Linux kan Arch gebruiken, maar hij of zij moet bereid zijn om veel te leren. De Arch-community is buitengewoon behulpzaam, maar er wordt verwacht dat een gebruiker goed zal zoeken naar het oplossen van een probleem, in plaats van onmiddellijk anderen om hulp te vragen.

Start op vanaf Arch ISO

Hoewel Arch geen "servertype" is dat wordt vermeld bij het implementeren van een nieuwe server op Vultr, kunt u eenvoudig een Arch ISO opstarten en uw server zelf installeren.

Arch brengt aan het begin van elke maand een nieuwe ISO uit. Als de meest recente Arch ISO op Vultr niet van de huidige maand is, kun je de nieuwste handmatig uploaden naar Vultr en die in plaats daarvan gebruiken. Wanneer u een Arch ISO gebruikt om op een harde schijf te installeren, krijgt het de meest recente versies van alle pakketten van de servers van Arch. De versies van pakketten op de Arch ISO zijn niet wat op uw server is geïnstalleerd. Dus, tenzij er een bugfix of -functie is die niet is opgenomen in Vultr's meest recente Arch ISO in zijn ISO-bibliotheek, een die het installatieproces beïnvloedt, hoef je de nieuwste waarschijnlijk niet handmatig te uploaden.

Vultr ISO-bibliotheek

Nadat je "Deploy New Server" hebt gekozen, ga je onder "Server Type" naar het tabblad "ISO Library" en selecteer je de meest recente Arch Linux ISO.

Upload handmatig de meest recente ISO

Ga voor de meest recente ISO naar https://www.archlinux.org/download/ en klik op een van de directe HTTP-downloadlinks. Kopieer op de volgende pagina de link naar het " .iso" bestand. Bezoek uw Vultr ISO-uploadgebied op https://my.vultr.com/iso/ . Klik op "ISO toevoegen", plak de link die je zojuist hebt gekopieerd en klik op "Uploaden". De pagina wordt automatisch vernieuwd met de voortgang van het downloaden en na een paar minuten wordt aangegeven dat de ISO beschikbaar is. Kies "Nieuwe server implementeren" en schakel onder "Servertype" naar het tabblad "ISO uploaden" en selecteer de ISO.

Maak verbinding met de ISO-console

Nadat u uw nieuwe server heeft geïmplementeerd, klikt u erop om de pagina "Serverinformatie" te openen. (Als u een opmerking ziet dat uw server mogelijk nog steeds is geïnstalleerd, kunt u dit negeren, aangezien uw server waarschijnlijk is opgestart van de ISO om door te gaan.) Klik op het pictogram in de rechterbovenhoek dat eruitziet als een computermonitor, die "View Console" toont bij zweven.

Druk ENTERop " Boot Arch Linux (x86_64)", en je wordt zo als root ingelogd. (Mogelijk moet u het formaat van het venster wijzigen om de hele console weer te geven.)

De ISO gebruikt DHCP om automatisch netwerken te configureren, wat goed werkt met de setup van Vultr. Controleer of dit werkte.

# ping -c 1 archlinux.org

Synchroniseer de klok

Zorg ervoor dat de systeemklok nauwkeurig is.

# timedatectl set-ntp true

Sleutelhanger bijwerken

Pakketten op de servers van Arch kunnen worden ondertekend met nieuwere coderingssleutels dan op de ISO, dus update naar de nieuwste vertrouwde sleutelset.

# pacman -Sy archlinux-keyring

Partitieschijven

Bekijk de gedetecteerde blokapparaten.

# lsblk

De ISO-cd is waarschijnlijk sr0en loop0wordt gebruikt om een ​​deel van de ISO te koppelen. Deze tutorial gaat ervan uit dat je een standaard Vultr-server hebt gekozen met een enkele harde schijf, dus ook aanneemt dat je harde schijf dat is vda. Dit komt omdat Vultr-standaardservers een virtuele harde schijf gebruiken met QEMU virtio_blkvoor snellere prestaties.

Partitioneer de schijf.

# fdisk /dev/vda

Je moet nu beslissen of je een swappartitie nodig hebt. Als u het niet zeker weet, kan het handig zijn om vooruit te kijken naar het gedeelte met de titel "Swapruimte maken".

Opmerking : als je een GPT in plaats van een DOS-partitietabel wilt gebruiken, moet je een 1 MB BIOS-opstartpartitie voor GRUB maken.

Geen swappartitie

Druk 5 keer op Ngevolgd door ENTERom een ​​enkele partitie van maximale grootte te maken. Druk op Wgevolgd door ENTERom de partitietabel te schrijven. Uw systeempartitie is /dev/vda1.

Met Swap Partition

Druk op Ngevolgd door ENTER4 keer. Voer vervolgens in +<SIZE>(bijvoorbeeld +512M:) ENTERen maak vervolgens de swappartitie. Druk op T, ENTERen vervolgens op 82, en ENTERnogmaals om het te markeren als een swappartitie. Druk 5 keer op Ngevolgd door ENTERom uw systeempartitie te maken. Druk op Wen vervolgens ENTERop om de partitietabel te schrijven. Uw systeempartitie is /dev/vda2.

Maak een bestandssysteem

Btrfs

Btrfs is gebaseerd op copy-on-write. Wanneer gewijzigde gegevens worden geschreven, wordt deze niet simpelweg geschreven om de oorspronkelijke gegevens te overschrijven zoals in andere bestandssystemen. Gewijzigde blokken worden ergens anders geschreven en pas na succesvol schrijven worden de "pointers" naar deze nieuwe blokken bijgewerkt. Dit verhoogt de fouttolerantie, dus als er iets misgaat tijdens het schrijven, gaan de originele gegevens niet verloren. Het maakt snapshots van het bestandssysteem mogelijk. Achter de schermen houdt het controlesommen op elk blok om beschadigde gegevens automatisch te detecteren en soms geruisloos te corrigeren. Met Btrfs kunnen de meeste wijzigingen op bestandssysteemniveau worden uitgevoerd terwijl het is aangekoppeld en in gebruik is, vergeleken met de meeste andere waarvoor ze offline moeten zijn. Btrfs heeft wat hobbels gehad tijdens de ontwikkeling, maar aangezien Arch de meest recente kernel zal draaien,

# mkfs.btrfs --label arch <SYSTEM_PARTITION>

Ext4

Ext4 beschikt niet over de nieuwste bestandssysteemfuncties en presteert niet de beste, maar bestaat al sinds 2008 en is gebaseerd op ext3 dat al sinds 2001 bestaat. De codebase is redelijk stabiel, dus sommigen zouden beweren het is stabieler dan nieuwere bestandssystemen, maar aangezien andere in de loop der jaren volwassen zijn geworden, is dit argument minder relevant geworden.

# mkfs.ext4 -L arch <SYSTEM_PARTITION>

XFS

XFS is ontworpen rond parallelle IO, met de nadruk op schaalbaarheid. Het levert betere prestaties dan ext4, en, afhankelijk van de situatie, iets betere of iets slechtere prestaties vergeleken met btrfs. XFS gebruikt geen copy-on-write en onderhoudt alleen checksums op zijn metadata in plaats van de data zelf.

# mkfs.xfs -L arch <SYSTEM_PARTITION>

Mount bestandssysteem

Gebruik de volgende opdracht om het bestandssysteem te koppelen:

# mount /dev/disk/by-label/arch /mnt

Creëer swapruimte

Ruilruimte is niet strikt noodzakelijk. U kunt beter hardlopen met 2 GB geheugen en geen swapruimte, dan 1 GB geheugen en 1 GB swapruimte. Swapspace is een kruk om rond te komen met minder werkelijk geheugen dan uw systeem en al zijn programma's vereisen. Te weinig geheugen op Linux moet worden vermeden, omdat de kernel automatisch zal proberen geheugen vrij te maken door processen te doden.

Als je wilt rennen zonder swapspace, kun je de rest van deze sectie overslaan.

Als u wilt werken met swapruimte, kunt u een swappartitie of een swapbestand gebruiken. Een swappartitie heeft het voordeel dat het onaangetast blijft door een bestandssysteem, dus het raakt nooit gefragmenteerd en raakt nooit vast als je bestandssysteem tijdelijke problemen heeft. Een wisselbestand heeft het voordeel dat het gemakkelijk kan worden aangepast of indien nodig kan worden verwijderd en toegevoegd.

Merk op dat btrfs alleen swap-bestanden ondersteunt in Linux 5.0+, naar verwachting begin tot midden 2019.

Partitie wisselen

# mkswap /dev/vda1
# swapon /dev/vda1

Wissel bestand

# dd if=/dev/zero of=/mnt/swapfile bs=1M count=<SIZE IN MB> status=progress
# chmod 600 /mnt/swapfile
# mkswap /mnt/swapfile
# swapon /mnt/swapfile

Installeer basispakketgroep

Gebruik deze opdracht:

# pacstrap /mnt base linux linux-firmware --noconfirm

• Indien gewenst, vervangen linux-lts, linux-mainlineof een andere kernel uit deze lijst voor het Linux-pakket.
• Als u btrfs gebruikt, installeer dan het btrfs-progspakket.

Dit installeerde een minimaal aantal pakketten waarvan Arch aanneemt dat ze op elk systeem zijn geïnstalleerd, en elk ervan dreigt dingen te breken op eigen risico. Merk op dat de ISO veel meer pakketten bevat dan in de "basis" groep. De basisgroep neemt slechts ongeveer 1,4 GB in beslag.

Merk op dat u misschien opmerkt WARNING: Possibly missing firmware for module: aic94xxen wd719x. Deze kunnen worden genegeerd.

Configureer uw nieuwe systeem

Genereer automatisch uw /etc/fstabbestand (koppelt automatisch bestandssystemen aan).

# genfstab -L /mnt >> /mnt/etc/fstab

U kunt nu root wijzigen in uw nieuwe installatie, die uw nieuwe installatie in feite behandelt /mnt/alsof het er is /. In de chroot-omgeving zal het programma's uitvoeren die op uw harde schijf zijn geïnstalleerd in plaats van op de ISO, omdat het ISO-bestandssysteem daarin niet zichtbaar is.

# arch-chroot /mnt

Uw systeem houdt de tijd intern bij met UTC, maar u kunt kiezen welke tijdzone het moet gebruiken bij het weergeven van de datum en tijd. Bepaal welke regio u wilt gebruiken.

# ls /usr/share/zoneinfo

Stel dat u gebruikt America, bepaal welke stad u wilt gebruiken.

# ls /usr/share/zoneinfo/America

Ervan uitgaande dat u die gebruikt New_York, kiest u die tijdzone.

# ln -sf /usr/share/zoneinfo/America/New_York /etc/localtime
# hwclock --systohc

Kies een UTF-8-landinstelling.

# sed 's/#en_US.UTF-8 UTF-8/en_US.UTF-8 UTF-8/' -i /etc/locale.gen
# locale-gen
# echo 'LANG=en_US.UTF-8' > /etc/locale.conf

Configureer netwerken

De eenvoudigste manier om netwerken op een Vultr-server te configureren, is via DHCP. De DHCP-servers van Vultr geven je nog steeds een openbaar statisch IP-adres.

Om de gedetecteerde netwerkapparaten te zien.

# ip addr

Het loopback-apparaat is gelabeld lo. Op Vultr-servers ziet u het netwerkapparaat waarschijnlijk als ens3.

# cat <<EOF > /etc/systemd/network/ens3.network
> [Match]
> Name=ens3
>
> [Network]
> DHCP=ipv4
> EOF

Laat DHCP automatisch draaien bij het opstarten.

# systemctl enable systemd-networkd

Zorg ervoor dat DNS-resolutie automatisch wordt uitgevoerd bij het opstarten.

# systemctl enable systemd-resolved

Doe /etc/resolv.confverzoeken om systemd-resolved.

# ln -sf /run/systemd/resolve/stub-resolv.conf /etc/resolv.conf

Stel de hostnaam in voor uw server.

# echo '<YOUR_HOSTNAME>' > /etc/hostname

Gebruik de hostnaam die u hebt gekozen en het statische IP-adres in plaats van <YOUR_STATIC_IP>getoond tijdens het uitvoeren ip addr, stel uw hosts-bestand in.

$ cat <<EOF > /etc/hosts
> <YOUR_STATIC_IP>   localhost
> ::1                localhost
> <YOUR_STATIC_IP>   <YOUR_HOSTNAME>.localdomain  <YOUR_HOSTNAME>
> EOF

Stel uw root-wachtwoord in

Gebruik de volgende opdracht om een ​​wachtwoord in te stellen. U wordt gevraagd om uw nieuwe wachtwoord tweemaal in te voeren.

# passwd

Configureer de bootloader

Installeer het grub-pakket.

# pacman -S grub

Installeer het op de harde schijf.

# grub-install --target=i386-pc /dev/vda

Opmerking : het argument is de schijf zelf, NIET uw systeempartitie.

Standaard bij het opstarten wacht grub 5 seconden voordat de standaardoptie wordt gekozen. Gebruik het volgende om deze wachttijd uit te schakelen.

# sed 's/^GRUB_TIMEOUT=5$/GRUB_TIMEOUT=0/' -i /etc/default/grub

Opmerking : als je nog steeds toegang wilt tot het grub-opstartmenu, wil je dit misschien instellen op 1 seconde in plaats van 0.

Standaard geeft grub de kernel de quietoptie die systemdook volgt. Gebruik het volgende om opstart- en afsluitberichten weer te geven.

# sed 's/^GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT="quiet"$/GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT=""/' -i /etc/default/grub

Maak de grub-configuratie.

# grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg

Start opnieuw op uw harde schijf

Verlaat de chroot-omgeving.

# exit

Schakel uw server uit.

# systemctl poweroff

Ga terug naar de "Serverinformatie" -pagina van Vultr voor uw server. Klik op het tabblad "Instellingen" op "Aangepaste ISO" en vervolgens op "ISO verwijderen". Klik op het pictogram "Server opnieuw opstarten" en vervolgens op "Console weergeven".

Gebruiker aanmaken

Log in als root, met het wachtwoord dat je eerder hebt gekozen.

Installeer sudo.

# pacman -S sudo

Sta leden in groep toe wheelom te gebruiken sudo.

# cp /etc/sudoers /etc/sudoers.new
# sed 's/# %wheel ALL=(ALL) ALL/%wheel ALL=(ALL) ALL/' -i /etc/sudoers.new
# visudo -c -f /etc/sudoers.new && mv /etc/sudoers.new /etc/sudoers

Maak een gebruikersaccount aan.

# useradd --create-home --groups wheel <USERNAME>

Stel het wachtwoord van de gebruiker in.

# passwd <USERNAME>

Log uit als root.

# exit

Log in als de zojuist aangemaakte gebruiker.

De onderstaande commando's moeten nog steeds als root worden uitgevoerd, dus worden nog steeds voorafgegaan door #. De aanbevolen manier om opdrachten als root uit te voeren, is om ze als gewone gebruiker vooraf te laten prefixen sudo. Wanneer u het programma uitvoert sudo, is het wachtwoord dat u vraagt, uw gebruikerswachtwoord, niet het rootwachtwoord.

Configureer tijdsynchronisatie

Gebruik het volgende voor een lichtgewicht tijdsynchronisatieclient met een ruwe nauwkeurigheid.

# systemctl enable --now systemd-timesyncd

Als u liever een betere nauwkeurigheid wilt.

# pacman -S ntp
# systemctl enable --now ntpd

Configureer SSH

Installeer een SSH-server, zodat u SSH kunt gebruiken om verbinding te maken met uw Arch-systeem in plaats van de virtuele console van Vultr te gebruiken.

# pacman -S openssh
# sed 's/#Port 22/Port 22/' -i /etc/ssh/sshd_config
# systemctl enable --now sshd

Op dit punt kunt u de virtuele console sluiten en verbinding maken met SSH. Merk op dat sshd je standaard niet toestaat om in te loggen als root.

Upgraden

Omdat Arch een "rolling release" is, kun je alle pakketten die je hebt geïnstalleerd upgraden wanneer je maar wilt. Gebruikers kunnen upgraden volgens hun eigen schema, dagelijks, wekelijks enzovoort. Als u vaak upgradet, hoeven niet veel pakketten tegelijk te worden geüpgraded, en eventuele problemen die u tegen kunt komen, zijn gemakkelijker vast te stellen. Het is belangrijk om alle pakketten tegelijk te upgraden, zoals de volgende opdracht zal doen. Het is gemakkelijk voor te stellen waarom het upgraden van zoiets als "glibc" alleen, zonder de programma's die het gebruiken, problemen zou veroorzaken.

# pacman -Syu

Na het upgraden is het belangrijk om in de uitvoer te kijken naar berichten die aan u zijn gegeven. Het kan u vertellen dat u bepaalde dingen moet doen. Stel daarom GEEN automatische upgrade in.

Merk op dat reeds lopende programma's vóór een upgrade niet de nieuwere versie zullen zijn totdat ze opnieuw worden opgestart. In dat geval, wanneer iets echt fundamenteels dat niet zomaar opnieuw kan worden opgestart, zoals de linux-kernel, glibc of systemd wordt bijgewerkt, is het een goed idee om opnieuw op te starten.

Bewaar opstartberichten

Om succesvolle opstart- en afsluitberichten weer te geven, moet u de quietkernelparameter hierboven uit uw grub-configuratie hebben verwijderd . (Als je dit niet hebt gedaan, kun je nu nog steeds de grub-configuratie opnieuw maken.) Let op: deze berichten worden alleen weergegeven via de virtuele console van Vultr, niet tijdens ssh-sessies. Halverwege het opstartproces zal het systeem overschakelen naar een KMS (kernelmodus instelling grafische modus), die voor die tijd berichten zal verliezen. U kunt de overschakeling naar KMS wijzigen om eerder te gebeuren, om alle berichten te behouden.

# sed 's/^MODULES=()$/MODULES=(cirrus)/' -i /etc/mkinitcpio.conf
# mkinitcpio -p linux

Standaard, nadat het systeem is opgestart en een tty is geïnitialiseerd, wordt het scherm gewist. Hoewel dat esthetisch verantwoord is, voorkomt het dat u tijdens het opstarten gewoon naar de berichten kijkt. Je kunt dit gedrag uitschakelen.

# mkdir /etc/systemd/system/[email protected]

Het omleiden van de output sudo catzal geen root-permissies gebruiken, dus dit is een manier om dat te omzeilen. (U hoeft de catopdracht zelf niet voor te voegen met sudo, dus het wordt voorafgegaan door $)

$ cat <<EOF | sudo tee /etc/systemd/system/[email protected]/noclear.conf
> [Service]
> TTYVTDisallocate=no
> EOF