Wprowadzenie do Lsof

W systemie Linux wiele obiektów jest uważanych za plik, niezależnie od tego, czy obiekt jest w rzeczywistości plikiem, urządzeniem, katalogiem lub gniazdem. Lista pliku jest łatwa, do tego jest wbudowana powłoka ls. Ale co, jeśli użytkownik chciałby zobaczyć, które pliki są obecnie otwierane przez proces serwera WWW? A jeśli ten użytkownik chciał się dowiedzieć, które pliki są otwierane w określonym katalogu? Tam właśnie lsofwchodzi w grę. Wyobraź sobie, lsofjak lsz dodatkiem „otwartych plików”.

Należy pamiętać, że chociaż BSD mają inną użyteczność do tego zadania fstat, kilka innych odmian Uniksa (na przykład Solaris) również posiada lsof. Opcje i flagi są różne na innych platformach, a także wygląd wyników, ale ogólnie wiedza w tym artykule powinna mieć zastosowanie również do nich.

Najpierw przyjrzyjmy się formatowi lsofwyjścia i sposobowi jego odczytu. Zwykłe wyjście lsofbez żadnych parametrów przypominałoby następujące. Zostało to przycięte w celu zwiększenia czytelności.

COMMAND    PID  TID       USER   FD      TYPE             DEVICE  SIZE/OFF       NODE NAME
init         1            root  cwd       DIR              254,1      4096          2 /
init         1            root  rtd       DIR              254,1      4096          2 /
init         1            root  txt       REG              254,1     36992    7077928 /sbin/init
init         1            root  mem       REG              254,1     14768    7340043 /lib/x86_64-linux-gnu/libdl-2.13.so
init         1            root  mem       REG              254,1   1603600    7340040 /lib/x86_64-linux-gnu/libc-2.13.so
init         1            root  mem       REG              254,1    126232    7340078 /lib/x86_64-linux-gnu/libselinux.so.1
init         1            root  mem       REG              254,1    261184    7340083 /lib/x86_64-linux-gnu/libsepol.so.1
init         1            root  mem       REG              254,1    136936    7340037 /lib/x86_64-linux-gnu/ld-2.13.so
init         1            root   10u     FIFO               0,14       0t0       4781 /run/initctl

Te kolumny oznaczają:

• POLECENIE - Proces, do którego należy otwarty plik, w tym przykładzie wszystko jest powiązane init.
• PID - Numer identyfikacyjny procesu dla tego procesu.
• UŻYTKOWNIK - użytkownik, na którym działa proces. Bo initprawie zawsze root.
• FD - deskryptor pliku, najczęściej występujący:
  • cwd- Bieżący katalog roboczy (możesz zauważyć podobieństwo do pwdpolecenia, które drukuje bieżący katalog roboczy).
  • rtd - Katalog główny procesu.
  • txt- A text file, może to oznaczać plik konfiguracyjny związany z procesem lub „kod źródłowy” związany (lub należący do) procesu.
  • mem - Tak zwany „plik odwzorowany w pamięci”, który oznacza segment pamięci wirtualnej (czytaj: RAM), który został przypisany do pliku.
  • Liczba - liczba reprezentuje rzeczywisty deskryptor pliku, znak po liczbie to tryb, w którym plik jest otwierany:
  • r - Przeczytaj.
  • w - Pisać.
  • u - Czytaj i pisz.
• TYP - określa rzeczywisty typ pliku, najczęściej są to:
  • REG - Zwykły plik.
  • DIR - Katalog.
  • FIFO - Pierwsze wejście, pierwsze wyjście.
• URZĄDZENIE - Główny i podrzędny numer urządzenia przechowującego plik.
• ROZMIAR - Rozmiar pliku w bajtach.
• NODE - Numer i-węzła pliku.
• NAME - nazwa pliku.

Na razie może to być nieco przytłaczające, ale jeśli pracujesz lsofkilka razy, szybko zapadnie się w twoim mózgu.

Jak wspomniano powyżej, wydajność lsofskrócono tutaj. Bez żadnych argumentów ani filtrów lsofprodukuje setki wierszy wyników, co tylko spowoduje, że będziesz zdezorientowany.

Istnieją dwa podstawowe podejścia do rozwiązania tego problemu:

• Użyj jednej lub więcej lsofopcji wiersza poleceń, aby zawęzić wyniki.
• Rura wyjście poprzez, na przykład grep.

Podczas gdy ta ostatnia opcja może wydawać się wygodniejsza, ponieważ nie musisz zapamiętywać lsofopcji wiersza poleceń, na ogół nie jest ona tak elastyczna i wydajna, więc pozostaniemy przy pierwszej.

Wyobraźmy sobie, że chcesz otworzyć plik w swoim ulubionym edytorze tekstów i że edytor tekstów informuje, że można go otworzyć tylko w trybie tylko do odczytu, ponieważ inny program już go otwiera. lsofpomoże ci dowiedzieć się, kto jest sprawcą:

lsof /path/to/your/file

Spowoduje to wygenerowanie wyniku podobnego do tego:

COMMAND   PID USER   FD   TYPE DEVICE SIZE/OFF    NODE NAME
vim 2679 root    5w   REG  254,1   121525 6035622 /root/lsof.txt

Najwyraźniej zapomniałeś zamknąć starszą sesję! Bardzo podobny problem występuje, gdy próbujesz odmontować udział NFS i umountmówi ci, że nie może, ponieważ coś nadal ma dostęp do zamontowanego folderu. Ponownie lsofmoże pomóc w zidentyfikowaniu sprawcy:

lsof +D /path/to/your/directory/

Zwróć uwagę na końcowy ukośnik, to ważne. W przeciwnym razie lsofzałożymy, że masz na myśli zwykły plik. Nie daj się pomylić z +przodu flagi - lsofma tak wiele opcji wiersza poleceń, że potrzebuje +oprócz bardziej powszechnych -. Dane wyjściowe wyglądałyby tak:

COMMAND  PID USER   FD   TYPE DEVICE SIZE/OFF      NODE NAME
mocp    5637  music    4r   REG   0,19 10147719 102367344 /home/Music/RMS_GNU_SONG.ogg

Oznacza to, że proces mocpz PID 5637należącym do użytkownika musicotworzył plik o nazwie RMS_GNU_SONG.ogg. Jednak nawet po zamknięciu tego procesu nadal występuje problem - woluminu NFS nie można odmontować.

lsofma -cflagę wyświetlającą pliki otwierające dowolną nazwę procesu.

lsof -c mocp

To dałoby wynik wyglądający tak:

mocp    9383  music    4r   REG   0,19 10147719 102367344 /home/Music/ANOTHER_RMS_GNU_SONG.ogg

W tym przykładzie jest inne wystąpienie mocp, które uniemożliwia odmontowanie udziału. Po zamknięciu tego procesu chcesz się upewnić, że użytkownik musicnie ma otwartych innych potencjalnie problematycznych plików. lsofma -uflagę pokazującą pliki otwarte przez określonego użytkownika. Pamiętaj, że plik nie zawsze jest zwykłym plikiem na dysku twardym!

lsof -u music

Możesz także przekazać kilku użytkowników oddzielonych przecinkami:

lsof -u music,moremusic

Ważna uwaga na domyślnym zachowaniem lsof: wyniki są LUB -na, co oznacza, że będzie można zobaczyć wyniki plików otwieranych za pomocą procesów, które są własnością albo przez użytkownika music, lub użytkownika moremusic. Jeśli chcesz zobaczyć wyniki pasujące do procesów, które są własnością obu użytkowników, musisz przekazać flagę -a:

lsof -au music, moremusic

Ponieważ obaj użytkownicy są w grupie musicusers, możesz także wyświetlić listę plików na podstawie grupy:

lsof -g musicusers

Możesz także łączyć flagi wiersza poleceń:

lsof -u music,moremusic -c mocp

or

lsof -u ^music +D /home/Music

W ostatnim wierszu dodaliśmy kolejną specjalną flagę - ^oznaczającą logiczne NOT . Jeśli dane wyjściowe są puste po uruchomieniu tego polecenia, wówczas odmontowanie najprawdopodobniej zakończy się powodzeniem.

W poprzednich przykładach najczęściej przeglądaliśmy zwykłe pliki. Co powiesz na gniazda i połączenia sieciowe?

Aby wyświetlić listę wszystkich obecnych połączeń sieciowych, lsofma -iflagę:

lsof -i

Wynik wygląda podobnie do tego, co widzieliśmy do tej pory ...

COMMAND    PID USER   FD   TYPE DEVICE SIZE/OFF NODE NAME
owncloud  3509  myuser   25u  IPv4  44946      0t0  TCP strix.local:34217->myserver.vultr.com:https (ESTABLISHED)
firefox   3612  myuser   82u  IPv4  49663      0t0  TCP strix.local:43897->we-in-f100.1e100.net:https (ESTABLISHED)
ssh       3784  myuser    3u  IPv4  10437      0t0  TCP strix.local:51416->someserver.in:ssh (ESTABLISHED)
wget      4140  myuser    3w  IPv4  45586      0t0  TCP strix.local:54460->media.ccc.de:http (CLOSE_WAIT)

... z wyjątkiem jednej różnicy: zamiast nazw plików lub katalogów kolumna NAMEpokazuje teraz informacje o połączeniu. Każde połączenie składa się z następujących części:

• Protokół.
• Lokalna nazwa hosta.
• Port źródłowy połączenia.
• Docelowa nazwa DNS.
• Port docelowy.
• Status połączenia.

Podobnie jak w przypadku wielu innych narzędzi, możesz zrezygnować z rozpoznawania nazw i portów DNS ( -ni -Podpowiednio). Flaga -iprzyjmuje dodatkowe parametry. Można określić, czy pokazać tcp, udpczy icmppołączenia lub niektórych portów:

lsof -i :25
or
lsof -i :smtp

Ponownie parametry można łączyć. Poniższy przykład ...

lsof -i tcp:80

... pokaże tylko połączenia TCP przy użyciu portu 80. Możesz również połączyć to z opcjami, które znasz już z „klasycznych” plików:

lsof -a -u httpd -i tcp

Spowoduje to wyświetlenie wszystkich połączeń TCP otwartych przez użytkownika httpd. Zwróć uwagę na -aflagę, która zmienia domyślne zachowanie lsof(jak wspomniano wcześniej). Podobnie jak w przypadku większości narzędzi wiersza poleceń, możesz przejść bardzo głęboko. Poniżej pokazano tylko połączenia TCP, których stan to „USTANOWIONE”:

lsof -i -s TCP:ESTABLISHED

W tym momencie powinieneś mieć podstawową wiedzę na temat tego lsof, jak działa, a także niektóre typowe przypadki użycia. Więcej informacji można znaleźć na stronie podręcznika lsofsystemu.