Instalowanie Arch Linux na serwerze Vultr

Vultr zapewnia niesamowitą funkcjonalność pozwalającą na korzystanie z własnego niestandardowego obrazu oraz doskonałych szablonów, które umożliwiają uruchamianie szerokiej gamy systemów operacyjnych na serwerze. W tym samouczku zostanie wyjaśnione krok po kroku, jak zainstalować Arch Linux .

Podczas gdy Arch jest ogólnie uważany za dystrybucję dla komputerów stacjonarnych i notebooków, a nie serwerów. Można go używać na serwerze. W zamian za dodatkowy wysiłek potrzebny do instalacji zyskujesz przełomową, ale stabilną jakość.

Najpierw musisz uzyskać kopię obrazu instalacyjnego Arch i przesłać go na pulpit. Ogólnie rzecz biorąc, każde lustro jest w porządku. Aby zwiększyć prędkość pobierania, powinieneś użyć kopii lustrzanej, która jest geograficznie blisko żądanej lokalizacji serwera.

Zaczynasz od przejścia do witryny z plikami obrazów i wybrania łącza HTTP do obrazu instalacyjnego, na przykład tego . Czas pobierania wynosi zwykle mniej niż minutę, w zależności od prędkości lustra.

Następnie możesz wdrożyć nowy serwer. Zamiast wybierać jedną z wymienionych opcji systemu operacyjnego, należy wybrać właśnie przesłany obraz z menu rozwijanego o nazwie ISO .

Po zakończeniu wdrażania przejdź do panelu „ Zarządzaj ” na serwerze i otwórz konsolę VNC , klikając opcję Wyświetl konsolę . Jesteś teraz w żywej skorupie Arch.

Ponieważ będzie wiele pakietów do pobrania, pierwszą rzeczą, którą musisz zrobić, to skonfigurować połączenie sieciowe. Informacje o IPv4 można znaleźć na pulpicie nawigacyjnym serwera. Aby dowiedzieć się, jak nazywa się interfejs sieciowy, uruchom polecenie ip :

ip link

Dane wyjściowe powinny wyglądać podobnie do tego:

1: lo: <LOOPBACK,UP,LOWER_UP> mtu 65536 qdisc noqueue state UNKNOWN mode DEFAULT
    link/loopback 00:00:00:00:00:00 brd 00:00:00:00:00:00
2: eth0: <BROADCAST,MULTICAST> mtu 1500 qdisc noop state DOWN mode DEFAULT qlen 1000
    link/ether 00:11:25:31:69:20 brd ff:ff:ff:ff:ff:ff

Pierwszy to interfejs pętli zwrotnej, który na razie można bezpiecznie zignorować. Drugi to „prawdziwy” interfejs, który należy skonfigurować. Konfiguracja odbywa się również za pomocą polecenia IP. Składnia jest następująca:

ip addr add yourip/yoursubnetmask dev yourinterfacename

Na przykład (Czy nie używać tych adresów IP - wykorzystywać te, które znaleziono w desce rozdzielczej zamiast):

ip addr add 10.0.0.1/24 dev eth0

Następnie uruchom interfejs:

ip link set eth0 up

Następnie musisz ustawić bramę:

ip route add default via yourgateway

Na przykład (Ponownie sprawdź poprawny adres na swoim pulpicie nawigacyjnym):

ip route add default via 10.0.0.1

Teraz powinieneś być w stanie uzyskać dostęp do Internetu. Jednak aby mieć w pełni działające połączenie, potrzebujesz DNS do pracy. Edytuj /etc/resolv.conf w swoim ulubionym edytorze tekstu (nano lub vi) i dodaj dwa serwery nazw - używam publicznego DNS Google jako przykład:

nameserver 8.8.8.8
nameserver 8.8.4.4

Możesz sprawdzić, czy wszystko działa, używając polecenia ping :

ping -c 3 vultr.com

Jeśli to zadziała, oznacza to, że masz połączenie z Internetem. Następnym krokiem jest partycjonowanie dysków za pomocą cfdisk -utility. Otwierasz go po prostu dzwoniąc:

cfdisk /dev/vda

Najpierw zostanie wyświetlony monit o typ partycji , wybierz tutaj dos . Następnie tworzysz „ nową ” partycję o rozmiarze 2 GB i wpisujesz Podstawowa . Następnie druga partycja, która wypełnia resztę miejsca i jest ponownie typu „ Podstawowa ”. Upewnij się także, że flaga rozruchowa jest ustawiona na drugiej partycji. Zakończ program, pisząc wszystko, a następnie naciskając „ q ”.

Partycje już istnieją, ale brakuje im systemu plików. Ponieważ pierwsza partycja zostanie zamieniona, musisz uruchomić:

mkswap /dev/vda1
swapon /dev/vda1

Główny system plików będzie znajdować się na drugiej partycji:

mkfs.ext4 /dev/vda2
mount /dev/vda2 /mnt

Teraz prawdziwa instalacja może rozpocząć się od najbardziej podstawowych pakietów:

pacstrap /mnt base base-devel

Po zakończeniu tego zadania masz podstawową instalację Arch. Twoja instalacja wciąż musi być dostosowana w chroot. Zanim to zrobisz, wygeneruj / etc / fstab do instalacji:

genfstab -p /mnt > /mnt/etc/fstab

Teraz możesz chroot:

arch-chroot /mnt bash

W środowisku chroot konfigurujesz ustawienia języka, otwierając /etc/locale.gen w swoim ulubionym edytorze tekstów i usuwając komentarz z wybranego języka, na przykład:

en_US.UTF-8 UTF-8

Następnie wykonaj:

locale-gen

I dodaj język do /etc/locale.conf :

echo "LANG=en_US.UTF-8" > /etc/locale.conf

Następnie poprawnie ustaw strefę czasową (zamień zoneinfo na strefę lokalizacji twojego serwera):

ln -s /usr/share/zoneinfo/Europe/Amsterdam /etc/localtime

Skonfiguruj swoją nazwę hosta (odpowiednio wybierz nazwę hosta):

echo "vultrserver02" > /etc/hostname

Skonfiguruj initramfs :

mkinitcpio -p linux

Zainstaluj i skonfiguruj grub :

pacman -S grub
grub-install /dev/vda
grub-mkconfig -o /boot/grub/grub.cfg

Ustaw hasło dla konta użytkownika root :

passwd

Skonfiguruj statyczny adres IP swojego serwera, edytując / etc / netctl / eth0 za pomocą swojego ulubionego edytora tekstu:

Description='eth0'
Interface=eth0
Connection=ethernet
IP=static
Address='youraddress/yoursubnetmask'
Gateway='yourgateway'
DNS = 'nameserverofchoice'

i włączenie usługi w czasie uruchamiania:

netctl enable eth0

Ponieważ administrowanie serwerem z wirtualnej konsoli nie jest zabawne, zainstalujesz OpenSSH i aktywujesz go podczas uruchamiania:

pacman -S openssh
systemctl enable sshd.service

Potem jesteś skończony. Opuść chroota, wydając:

exit

polecenie i uruchom ponownie serwer. Nie zapomnij usunąć obrazu, w przeciwnym razie utkniesz w pętli rozruchowej.

Twój serwer Arch Linux jest teraz online!